Sophocles

Electra    —    Ἠλέκτρα

1 ῶ τοῦ στρατηγήσαντος εν Τροίᾳ ποτὲ
2Αγαμέμνονος παῖ, νῦν εκεῖν᾽ έξεστί σοι
3παρόντι λεύσσειν, ὧν πρόθυμος ῆσθ᾽ αεί
4τὸ γὰρ παλαιὸν Άργος οὑπόθεις τόδε,
5τῆς οιστροπλῆγος άλσος Ινάχου κόρης:
6αὕτη δ᾽, Ορέστα, τοῦ λυκοκτόνου θεοῦ
7αγορὰ Λύκειος: οὑξ αριστερᾶς δ᾽ ὅδε
8Ἥρας ὁ κλεινὸς ναός: οἷ δ᾽ ἱκάνομεν,
9φάσκειν Μυκήνας τὰς πολυχρύσους ὁρᾶν
10πολύφθορόν τε δῶμα Πελοπιδῶν τόδε,
11ὅθεν σε πατρὸς εκ φονῶν εγώ ποτε
12πρὸς σῆς ὁμαίμου καὶ κασιγνήτης λαβὼν
13ήνεγκα κἀξέσωσα κἀξεθρεψάμην
14τοσόνδ᾽ ες ἥβης, πατρὶ τιμωρὸν φόνου.
15νῦν οῦν, Ορέστα καὶ σὺ φίλτατε ξένων
16Πυλάδη, τί χρὴ δρᾶν εν τάχει βουλευτέον:
17ὡς ἡμὶν ήδη λαμπρὸν ἡλίου σέλας
18ἑῷα κινεῖ φθέγματ᾽ ορνίθων σαφῆ
19μέλαινά τ᾽ άστρων εκλέλοιπεν ευφρόνη.
20πρὶν οῦν τιν᾽ ανδρῶν εξοδοιπορεῖν στέγης,
21ξυνάπτετον λόγοισιν ὡς ενταῦθ᾽ εμέν,
22ἵν᾽ ουκέτ᾽ οκνεῖν καιρός, αλλ᾽ έργων ακμή.
23ῶ φίλτατ᾽ ανδρῶν προσπόλων, ὥς μοι σαφῆ
24σημεῖα φαίνεις εσθλὸς εις ἡμᾶς γεγώς
25ὥσπερ γὰρ ἵππος ευγενής, κἂν ῇ γέρων,
26εν τοῖσι δεινοῖς θυμὸν ουκ απώλεσεν,
27αλλ᾽ ορθὸν οῦς ἵστησιν, ὡσαύτως δὲ σὺ
28ἡμᾶς τ᾽ οτρύνεις καὐτὸς εν πρώτοις ἕπει
29τοιγὰρ τὰ μὲν δόξαντα δηλώσω, σὺ δὲ
30οξεῖαν ακοὴν τοῖς εμοῖς λόγοις διδούς,
31ει μή τι καιροῦ τυγχάνω, μεθάρμοσον
32εγὼ γὰρ ἡνίχ᾽ ἱκόμην τὸ Πυθικὸν
33μαντεῖον, ὡς μάθοιμ᾽ ὅτῳ τρόπῳ πατρὶ
34δίκας αροίμην τῶν φονευσάντων πάρα,
35χρῇ μοι τοιαῦθ᾽ ὁ Φοῖβος ὧν πεύσει τάχα
36άσκευον αυτὸν ασπίδων τε καὶ στρατοῦ
37δόλοισι κλέψαι χειρὸς ενδίκους σφαγάς.
38ὅτ᾽ οῦν τοιόνδε χρησμὸν εισηκούσαμεν,
39σὺ μὲν μολών, ὅταν σε καιρὸς εισάγῃ,
40δόμων έσω τῶνδ᾽, ίσθι πᾶν τὸ δρώμενον,
41ὅπως ὰν ειδὼς ἡμὶν αγγείλῃς σαφῆ
42ου γάρ σε μὴ γήρᾳ τε καὶ χρόνῳ μακρῷ
43γνῶσ᾽, ου δ᾽ ὑποπτεύσουσιν ὧδ᾽ ηνθισμένον
44λόγῳ δὲ χρῶ τοιῷδ᾽, ὅτι ξένος μὲν εῖ
45Φωκέως παρ᾽ ανδρὸς Φανοτέως ἥκων ὃ γὰρ
46μέγιστος αυτοῖς τυγχάνει δορυξένων.
47άγγελλε δ᾽ ὅρκον προστιθεὶς ὁθούνεκα
48τέθνηκ᾽ Ορέστης εξ αναγκαίας τύχης,
49άθλοισι Πυθικοῖσιν εκ τροχηλάτων
50δίφρων κυλισθείς ὧδ᾽ ὁ μῦθος ἑστάτω
51ἡμεῖς δὲ πατρὸς τύμβον, ὡς εφίετο,
52λοιβαῖσι πρῶτον καὶ καρατόμοις χλιδαῖς
53στέψαντες εῖτ᾽ άψορρον ἥξομεν πάλιν,
54τύπωμα χαλκόπλευρον ηρμένοι χεροῖν,
55ὃ καὶ σὺ θάμνοις οῖσθά που κεκρυμμένον,
56ὅπως λόγῳ κλέπτοντες ἡδεῖαν φάτιν
57φέρωμεν αυτοῖς, τοὐμὸν ὡς έρρει δέμας
58φλογιστὸν ήδη καὶ κατηνθρακωμένον
59τί γάρ με λυπεῖ τοῦθ᾽, ὅταν λόγῳ θανὼν
60έργοισι σωθῶ κἀξενέγκωμαι κλέος;
61δοκῶ μέν, ουδὲν ῥῆμα σὺν κέρδει κακόν.
62ήδη γὰρ εῖδον πολλάκις καὶ τοὺς σοφοὺς
63λόγῳ μάτην θνῄσκοντας εῖθ᾽, ὅταν δόμους
64έλθωσιν αῦθις, εκτετίμηνται πλέον
65ὡς κἄμ᾽ επαυχῶ τῆσδε τῆς φήμης άπο
66δεδορκότ᾽ εχθροῖς άστρον ὣς λάμψειν έτι.
67αλλ᾽, ῶ πατρῴα γῆ θεοί τ᾽ εγχώριοι,
68δέξασθέ μ᾽ ευτυχοῦντα ταῖσδε ταῖς ὁδοῖς,
69σύ τ᾽, ῶ πατρῷον δῶμα σοῦ γὰρ έρχομαι
70δίκῃ καθαρτὴς πρὸς θεῶν ὡρμημένος
71καὶ μή μ᾽ άτιμον τῆσδ᾽ αποστείλητε γῆς,
72αλλ᾽ αρχέπλουτον καὶ καταστάτην δόμων.
73είρηκα μέν νυν ταῦτα σοὶ δ᾽ ήδη, γέρον,
74τὸ σὸν μελέσθω βάντι φρουρῆσαι χρέος
75νὼ δ᾽ έξιμεν καιρὸς γάρ, ὅσπερ ανδράσιν
76μέγιστος έργου παντός εστ᾽ επιστάτης.
77ιώ μοί μοι δύστηνος.
78καὶ μὴν θυρῶν έδοξα προσπόλων τινὸς
79ὑποστενούσης ένδον αισθέσθαι, τέκνον
80ᾶρ᾽ εστὶν ἡ δύστηνος Ηλέκτρα θέλεις
81μείνωμεν αυτοῦ κἀπακούσωμεν γόων;
82 ἥκιστα : μηδὲν πρόσθεν ὴ τὰ Λοξίου
83πειρώμεθ᾽ έρδειν κἀπὸ τῶνδ᾽ αρχηγετεῖν,
84πατρὸς χέοντες λουτρά: ταῦτα γὰρ φέρει
85νίκην τ᾽ εφ᾽ ἡμῖν καὶ κράτος τῶν δρωμένων.
86ῶ φάος ἁγνὸν
87καὶ γῆς ισόμοιρ᾽ αήρ, ὥς μοι
88πολλὰς μὲν θρήνων ῳδάς,
89πολλὰς δ᾽ αντήρεις ῄσθου
90στέρνων πληγὰς αἱμασσομένων,
91ὁπόταν δνοφερὰ νὺξ ὑπολειφθῇ
92τὰ δὲ παννυχίδων ήδη στυγεραὶ
93ξυνίσασ᾽ ευναὶ μογερῶν οίκων,
94ὅσα τὸν δύστηνον εμὸν θρηνῶ
95πατέρ᾽, ὃν κατὰ μὲν βάρβαρον αῖαν
96φοίνιος Άρης ουκ εξένισεν,
97μήτηρ δ᾽ ἡμὴ χὠ κοινολεχὴς
98Αίγισθος ὅπως δρῦν ὑλοτόμοι
99σχίζουσι κάρα φονίῳ πελέκει,
100κοὐδεὶς τούτων οῖκτος απ᾽ άλλης
101ὴ ᾽ μοῦ φέρεται, σοῦ, πάτερ, οὕτως
102αικῶς οικτρῶς τε θανόντος.
103αλλ᾽ ου μὲν δὴ
104λήξω θρήνων στυγερῶν τε γόων,
105έστ᾽ ὰν παμφεγγεῖς άστρων
106ῥιπάς, λεύσσω δὲ τόδ᾽ ῆμαρ,
107μὴ ου τεκνολέτειρ᾽ ὥς τις αηδὼν
108επὶ κωκυτῷ τῶνδε πατρῴων
109πρὸ θυρῶν ηχὼ πᾶσι προφωνεῖν.
110ῶ δῶμ᾽ Αΐδου καὶ Περσεφόνης,
111ῶ χθόνι᾽ Ἑρμῆ καὶ πότνι᾽ Αρὰ
112σεμναί τε θεῶν παῖδες Ερινύες,
113αἳ τοὺς αδίκως θνῄσκοντας ὁρᾶθ᾽,
114αἳ τοὺς ευνὰς ὑποκλεπτομένους,
115έλθετ᾽, αρήξατε, τίσασθε πατρὸς
116φόνον ἡμετέρου,
117καί μοι τὸν εμὸν πέμψατ᾽ αδελφόν:
118μούνη γὰρ άγειν ουκέτι σωκῶ
119λύπης αντίρροπον άχθος
121ῶ παῖ, παῖ δυστανοτάτας
122Ηλέκτρα ματρός, τίν᾽ αεὶ
123τάκεις ὧδ᾽ ακόρεστον οιμωγὰν
124τὸν πάλαι εκ δολερᾶς αθεώτατα
125ματρὸς ἁλόντ᾽ απάταις Αγαμέμνονα
126κακᾷ τε χειρὶ πρόδοτον ὡς ὁ τάδε πορὼν
127όλοιτ᾽, εί μοι θέμις τάδ᾽ αυδᾶν.
128ῶ γενέθλα γενναίων,
129ἥκετ᾽ εμῶν καμάτων παραμύθιον
131οῖδά τε καὶ ξυνίημι τάδ᾽, ού τί με
132φυγγάνει, ου δ᾽ εθέλω προλιπεῖν τόδε,
133μὴ ου τὸν εμὸν στενάχειν πατέρ᾽ άθλιον
134αλλ᾽ ῶ παντοίας φιλότητος αμειβόμεναι χάριν,
135εᾶτέ μ᾽ ὧδ᾽ αλύειν,
136αιαῖ, ἱκνοῦμαι
137αλλ᾽ ούτοι τόν γ᾽ εξ Αΐδα
138παγκοίνου λίμνας πατέρ᾽ αν -
139στάσεις ού τε γόοισιν ού τ᾽ ευχαῖς
140αλλ᾽ απὸ τῶν μετρίων επ᾽ αμήχανον
141άλγος αεὶ στενάχουσα διόλλυσαι,
142εν οἷς ανάλυσίς εστιν ουδεμία κακῶν
143τί μοι τῶν δυσφόρων εφίει
144νήπιος ὃς τῶν οικτρῶς
145οιχομένων γονέων επιλάθεται.
146αλλ᾽ εμέ γ᾽ ἁ στονόεσσ᾽ άραρεν φρένας,
147ἃ Ίτυν, αιὲν Ίτυν ολοφύρεται,
148όρνις ατυζομένα, Διὸς άγγελος
149ιὼ παντλάμων Νιόβα, σὲ δ᾽ έγωγε νέμω θεόν,
151ἅτ᾽ εν τάφῳ πετραίῳ
152αιεὶ δακρύεις
153ούτοι σοὶ μούνᾳ, τέκνον,
154άχος εφάνη βροτῶν,
156πρὸς ὅ τι σὺ τῶν ένδον εῖ περισσά,
157οἷς ὁμόθεν εῖ καὶ γονᾷ ξύναιμος,
158οἵα Χρυσόθεμις ζώει καὶ Ιφιάνασσα,
159κρυπτᾷ τ᾽ αχέων εν ἥβᾳ,
160όλβιος, ὃν ἁ κλεινὰ
161γᾶ ποτε Μυκηναίων
162δέξεται ευπατρίδαν, Διὸς εύφρονι
163βήματι μολόντα τάνδε γᾶν Ορέσταν.
164ὅν γ᾽ εγὼ ακάματα προσμένουσ᾽, άτεκνος,
165τάλαιν᾽, ανύμφευτος αιὲν οιχνῶ,
166δάκρυσι μυδαλέα, τὸν ανήνυτον
167οῖτον έχουσα κακῶν ὁ δὲ λάθεται
168ὧν τ᾽ έπαθ᾽ ὧν τ᾽ εδάη τί γὰρ ουκ εμοὶ
169έρχεται αγγελίας απατώμενον
171αεὶ μὲν γὰρ ποθεῖ,
172ποθῶν δ᾽ ουκ αξιοῖ φανῆναι
173θάρσει μοι, θάρσει, τέκνον
174έτι μέγας ουρανῷ
176Ζεύς, ὃς εφορᾷ πάντα καὶ κρατύνει:
177ᾧ τὸν ὑπεραλγῆ χόλον νέμουσα
178μήθ᾽ οἷς εχθαίρεις ὑπεράχθεο μήτ᾽ επιλάθου
179χρόνος γὰρ ευμαρὴς θεός.
180ού τε γὰρ ὁ τὰν Κρῖσαν
181βούνομον έχων ακτὰν
182παῖς Αγαμεμνονίδας απερίτροπος
183ούθ᾽ ὁ παρὰ τὸν Αχέροντα θεὸς ανάσσων.
184αλλ᾽ εμὲ μὲν ὁ πολὺς απολέλοιπεν ήδη
186βίοτος ανέλπιστος, ου δ᾽ έτ᾽ αρκῶ
187ἅτις άνευ τεκέων κατατάκομαι,
188ἇς φίλος ούτις ανὴρ ὑπερίσταται,
189αλλ᾽ ἁπερεί τις έποικος αναξία
190οικονομῶ θαλάμους πατρός, ὧδε μὲν
191αεικεῖ σὺν στολᾷ,
192κεναῖς δ᾽ αμφίσταμαι τραπέζαις.
193οικτρὰ μὲν νόστοις αυδά,
194οικτρὰ δ᾽ εν κοίταις πατρῴαις
195ὅτε οἱ παγχάλκων ανταία
196γενύων ὡρμάθη πλαγά.
197δόλος ῆν ὁ φράσας, έρος ὁ κτείνας,
198δεινὰν δεινῶς προφυτεύσαντες
199μορφάν, είτ᾽ οῦν θεὸς είτε βροτῶν
200ῆν ὁ ταῦτα πράσσων.
201ῶ πασᾶν κείνα πλέον ἁμέρα
202ελθοῦσ᾽ εχθίστα δή μοι:
203ῶ νύξ, ῶ δείπνων αρρήτων
204έκπαγλ᾽ άχθη,
205τοὺς εμὸς ίδε πατὴρ
206θανάτους αικεῖς διδύμαιν χειροῖν,
207αἳ τὸν εμὸν εἷλον βίον πρόδοτον, αἵ μ᾽ απώλεσαν
208οἷς θεὸς ὁ μέγας Ολύμπιος
209ποίνιμα πάθεα παθεῖν πόροι,
211μη δέ ποτ᾽ αγλαΐας αποναίατο
212τοιάδ᾽ ανύσαντες έργα
213φράζου μὴ πόρσω φωνεῖν
214ου γνώμαν ίσχεις εξ οἵων
215τὰ παρόντ᾽ οικείας εις άτας
216εμπίπτεις οὕτως αικῶς
217πολὺ γάρ τι κακῶν ὑπερεκτήσω,
218σᾷ δυσθύμῳ τίκτουσ᾽ αεὶ
219ψυχᾷ πολέμους τὰ δὲ τοῖς δυνατοῖς
220ουκ εριστὰ πλάθειν.
221δεινοῖς ηναγκάσθην, δεινοῖς
222έξοιδ᾽, ου λάθει μ᾽ οργά
223αλλ᾽ εν γὰρ δεινοῖς ου σχήσω
224ταύτας άτας,
225όφρα με βίος έχῃ
226τίνι γάρ ποτ᾽ άν, ῶ φιλία γενέθλα,
227πρόσφορον ακούσαιμ᾽ έπος, τίνι φρονοῦντι καίρια;
228άνετέ μ᾽ άνετε, παράγοροι
229τάδε γὰρ άλυτα κεκλήσεται,
230ου δέ ποτ᾽ εκ καμάτων αποπαύσομαι
231ανάριθμος ὧδε θρήνων
232αλλ᾽ οῦν ευνοίᾳ γ᾽ αυδῶ,
233μάτηρ ὡσεί τις πιστά,
234μὴ τίκτειν σ᾽ άταν άταις.
236καὶ τί μέτρον κακότατος έφυ φέρε,
237πῶς επὶ τοῖς φθιμένοις αμελεῖν καλόν;
238εν τίνι τοῦτ᾽ έβλαστ᾽ ανθρώπων
239μήτ᾽ είην έντιμος τούτοις
240μήτ᾽, εί τῳ πρόσκειμαι χρηστῷ,
241ξυνναίοιμ᾽ εύκηλος, γονέων
242εκτίμους ίσχουσα πτέρυγας
243οξυτόνων γόων
244ει γὰρ ὁ μὲν θανὼν γᾶ τε καὶ ουδὲν ὼν
246κείσεται τάλας,
247οἱ δὲ μὴ πάλιν
248δώσουσ᾽ αντιφόνους δίκας,
249έρροι τ᾽ ὰν αιδὼς
250ἁπάντων τ᾽ ευσέβεια θνατῶν
251εγὼ μέν, ῶ παῖ, καὶ τὸ σὸν σπεύδουσ᾽ ἅμα
252καὶ τοὐμὸν αυτῆς ῆλθον ει δὲ μὴ καλῶς
253λέγω, σὺ νίκα σοὶ γὰρ ἑψόμεσθ᾽ ἅμα
254αισχύνομαι μέν, ῶ γυναῖκες, ει δοκῶ
255πολλοῖσι θρήνοις δυσφορεῖν ὑμῖν άγαν
256αλλ᾽ ἡ βία γὰρ ταῦτ᾽ αναγκάζει με δρᾶν,
257σύγγνωτε πῶς γὰρ ἥτις ευγενὴς γυνή,
258πατρῷ᾽ ὁρῶσα πήματ᾽, ου δρῴη τάδ᾽ άν;
259ἁγὼ κατ᾽ ῆμαρ καὶ κατ᾽ ευφρόνην αεὶ
260θάλλοντα μᾶλλον ὴ καταφθίνονθ᾽ ὁρῶ:
261ᾗ πρῶτα μὲν τὰ μητρός, ἥ μ᾽ εγείνατο,
262έχθιστα συμβέβηκεν εῖτα δώμασιν
263εν τοῖς εμαυτῆς τοῖς φονεῦσι τοῦ πατρὸς
264ξύνειμι, κἀκ τῶνδ᾽ άρχομαι κἀκ τῶνδέ μοι
265λαβεῖν θ᾽ ὁμοίως καὶ τὸ τητᾶσθαι πέλει.
266έπειτα ποίας ἡμέρας δοκεῖς μ᾽ άγειν,
267ὅταν θρόνοις Αίγισθον ενθακοῦντ᾽ ίδω
268τοῖσιν πατρῴοις, εισίδω δ᾽ εσθήματα
269φοροῦντ᾽ εκείνῳ ταὐτὰ καὶ παρεστίους
270σπένδοντα λοιβὰς ένθ᾽ εκεῖνον ώλεσεν,
271ίδω δὲ τούτων τὴν τελευταίαν ὕβριν,
272τὸν αυτοέντην ἡμὶν εν κοίτῃ πατρὸς
273ξὺν τῇ ταλαίνῃ μητρί, μητέρ᾽ ει χρεὼν
274ταύτην προσαυδᾶν τῷδε συγκοιμωμένην:
275ἡ δ᾽ ὧδε τλήμων ὥστε τῷ μιάστορι
276ξύνεστ᾽, ερινὺν ούτιν᾽ εκφοβουμένη:
277αλλ᾽ ὥσπερ εγγελῶσα τοῖς ποιουμένοις,
278εὑροῦσ᾽ εκείνην ἡμέραν, εν ᾗ τότε
279πατέρα τὸν αμὸν εκ δόλου κατέκτανεν,
280ταύτῃ χοροὺς ἵστησι καὶ μηλοσφαγεῖ
281θεοῖσιν έμμην᾽ ἱερὰ τοῖς σωτηρίοις
282εγὼ δ᾽ ὁρῶσ᾽ ἡ δύσμορος κατὰ στέγας
283κλαίω, τέτηκα, κἀπικωκύω πατρὸς
284τὴν δυστάλαιναν δαῖτ᾽ επωνομασμένην
285αυτὴ πρὸς αὑτήν ου δὲ γὰρ κλαῦσαι πάρα
286τοσόνδ᾽ ὅσον μοι θυμὸς ἡδονὴν φέρει
287αὕτη γὰρ ἡ λόγοισι γενναία γυνὴ
288φωνοῦσα τοιάδ᾽ εξονειδίζει κακά
289ῶ δύσθεον μίσημα, σοὶ μόνῃ πατὴρ
290τέθνηκεν άλλος δ᾽ ούτις εν πένθει βροτῶν;
291κακῶς όλοιο, μη δέ σ᾽ εκ γόων ποτὲ
292τῶν νῦν απαλλάξειαν οἱ κάτω θεοί
293τάδ᾽ εξυβρίζει πλὴν ὅταν κλύῃ τινὸς
294ἥξοντ᾽ Ορέστην: τηνικαῦτα δ᾽ εμμανὴς
295βοᾷ παραστᾶσ᾽ ου σύ μοι τῶνδ᾽ αιτία;
296ου σὸν τόδ᾽ εστὶ τοὔργον, ἥτις εκ χερῶν
297κλέψασ᾽ Ορέστην τῶν εμῶν ὑπεξέθου
298αλλ᾽ ίσθι τοι τίσουσά γ᾽ αξίαν δίκην
299τοιαῦθ᾽ ὑλακτεῖ, σὺν δ᾽ εποτρύνει πέλας
300ὁ κλεινὸς αυτῇ ταὐτὰ νυμφίος παρών,
301ὁ πάντ᾽ άναλκις οὗτος, ἡ πᾶσα βλάβη,
302ὁ σὺν γυναιξὶ τὰς μάχας ποιούμενος
303εγὼ δ᾽ Ορέστην τῶνδε προσμένουσ᾽ αεὶ
304παυστῆρ᾽ εφήξειν ἡ τάλαιν᾽ απόλλυμαι
305μέλλων γὰρ αεὶ δρᾶν τι τὰς ούσας τέ μου
306καὶ τὰς απούσας ελπίδας διέφθορεν
307εν οῦν τοιούτοις ού τε σωφρονεῖν, φίλαι, ού τ᾽
308ευσεβεῖν πάρεστιν αλλ᾽ έν τοι κακοῖς
309πολλή ᾽ στ᾽ ανάγκη κἀπιτηδεύειν κακά
310φέρ᾽ ειπέ, πότερον όντος Αιγίσθου πέλας
311λέγεις τάδ᾽ ἡμῖν ὴ βεβῶτος εκ δόμων
312ῆ κάρτα: μὴ δόκει μ᾽ άν, είπερ ῆν πέλας,
313θυραῖον οιχνεῖν νῦν δ᾽ αγροῖσι τυγχάνει.
314ῆ κἂν εγὼ θαρσοῦσα μᾶλλον ες λόγους
315τοὺς σοὺς ἱκοίμην, είπερ ὧδε ταῦτ᾽ έχει
316ὡς νῦν απόντος ἱστόρει τί σοι φίλον;
317καὶ δή σ᾽ ερωτῶ τοῦ κασιγνήτου τί φής,
318ἥξοντος ὴ μέλλοντος ειδέναι θέλω
319φησίν γε φάσκων δ᾽ ουδὲν ὧν λέγει ποεῖ
320φιλεῖ γὰρ οκνεῖν πρᾶγμ᾽ ανὴρ πράσσων μέγα
321καὶ μὴν έγωγ᾽ έσωσ᾽ εκεῖνον ουκ όκνῳ
322 θάρσει πέφυκεν εσθλός, ὥστ᾽ αρκεῖν φίλοις
323πέποιθ᾽, επεί τἂν ου μακρὰν έζων εγώ
324μὴ νῦν έτ᾽ είπῃς μηδέν ὡς δόμων ὁρῶ
325τὴν σὴν ὅμαιμον εκ πατρὸς ταὐτοῦ φύσιν,
326Χρυσόθεμιν, έκ τε μητρός, εντάφια χεροῖν
327φέρουσαν, οἷα τοῖς κάτω νομίζεται.
328τίν᾽ αῦ σὺ τήνδε πρὸς θυρῶνος εξόδοις
329ελθοῦσα φωνεῖς, ῶ κασιγνήτη, φάτιν,
330κοὐδ᾽ εν χρόνῳ μακρῷ διδαχθῆναι θέλεις
331θυμῷ ματαίῳ μὴ χαρίζεσθαι κενά
332καίτοι τοσοῦτόν γ᾽ οῖδα κἀμαυτήν, ὅτι
333αλγῶ ᾽ πὶ τοῖς παροῦσιν: ὥστ᾽ άν, ει σθένος
334λάβοιμι, δηλώσαιμ᾽ ὰν οἷ᾽ αυτοῖς φρονῶ.
335νῦν δ᾽ εν κακοῖς μοι πλεῖν ὑφειμένῃ δοκεῖ,
336καὶ μὴ δοκεῖν μὲν δρᾶν τι, πημαίνειν δὲ μή
337τοιαῦτα δ᾽ άλλα καὶ σὲ βούλομαι ποεῖν
338καίτοι τὸ μὲν δίκαιον ουχ ᾗ ᾽ γὼ λέγω,
339αλλ᾽ ᾗ σὺ κρίνεις: ει δ᾽ ελευθέραν με δεῖ
340ζῆν, τῶν κρατούντων εστὶ πάντ᾽ ακουστέα
341δεινόν γέ σ᾽ οῦσαν πατρὸς οὗ σὺ παῖς έφυς,
342κείνου λελῆσθαι, τῆς δὲ τικτούσης μέλειν.
343ἅπαντα γάρ σοι τἀμὰ νουθετήματα
344κείνης διδακτά, κοὐδὲν εκ σαυτῆς λέγεις.
345έπειθ᾽ ἑλοῦ γε θάτερ᾽, ὴ φρονεῖν κακῶς
346ὴ τῶν φίλων φρονοῦσα μὴ μνήμην έχειν
347ἥτις λέγεις μὲν αρτίως ὡς, ει λάβοις
348σθένος, τὸ τούτων μῖσος εκδείξειας άν,
349εμοῦ δὲ πατρὶ πάντα τιμωρουμένης
350ού τε ξυνέρδεις τήν τε δρῶσαν εκτρέπεις
351ου ταῦτα πρὸς κακοῖσι δειλίαν έχει
352επεὶ δίδαξον, ὴ μάθ᾽ εξ εμοῦ, τί μοι
353κέρδος γένοιτ᾽ ὰν τῶνδε ληξάσῃ γόων
354ου ζῶ κακῶς μέν, οῖδ᾽, επαρκούντως δ᾽ εμοί.
355λυπῶ δὲ τούτους, ὥστε τῷ τεθνηκότι
356τιμὰς προσάπτειν, εί τις έστ᾽ εκεῖ χάρις
357σὺ δ᾽ ἡμὶν ἡ μισοῦσα μισεῖς μὲν λόγῳ,
358έργῳ δὲ τοῖς φονεῦσι τοῦ πατρὸς ξύνει.
359εγὼ μὲν οῦν ουκ άν ποτ᾽, ου δ᾽ εί μοι τὰ σὰ
360μέλλοι τις οίσειν δῶρ᾽, εφ᾽ οἷσι νῦν χλιδᾷς,
361τούτοις ὑπεικάθοιμι σοὶ δὲ πλουσία
362τράπεζα κείσθω καὶ περιρρείτω βίος
363εμοὶ γὰρ έστω τοὐμὲ μὴ λυπεῖν μόνον
364βόσκημα τῆς σῆς δ᾽ ουκ ερῶ τιμῆς τυχεῖν,
365ου δ᾽ ὰν σύ, σώφρων γ᾽ οῦσα. νῦν δ᾽ εξὸν πατρὸς
366πάντων αρίστου παῖδα κεκλῆσθαι, καλοῦ
367τῆς μητρός οὕτω γὰρ φανεῖ πλείστοις κακή,
368θανόντα πατέρα καὶ φίλους προδοῦσα σούς
369μηδὲν πρὸς οργήν, πρὸς θεῶν: ὡς τοῖς λόγοις
370ένεστιν αμφοῖν κέρδος, ει σὺ μὲν μάθοις
371τοῖς τῆσδε χρῆσθαι, τοῖς δὲ σοῖς αὕτη πάλιν.
372εγὼ μέν, ῶ γυναῖκες, ηθάς ειμί πως
373τῶν τῆσδε μύθων ου δ᾽ ὰν εμνήσθην ποτέ,
374ει μὴ κακὸν μέγιστον εις αυτὴν ιὸν
375ήκουσ᾽, ὃ ταύτην τῶν μακρῶν σχήσει γόων
376φέρ᾽ ειπὲ δὴ τὸ δεινόν ει γὰρ τῶνδέ μοι
377μεῖζόν τι λέξεις, ουκ ὰν αντείποιμ᾽ έτι
378αλλ᾽ εξερῶ σοι πᾶν ὅσον κάτοιδ᾽ εγώ
379μέλλουσι γάρ σ᾽, ει τῶνδε μὴ λήξεις γόων,
380ενταῦθα πέμψειν ένθα μή ποθ᾽ ἡλίου
381φέγγος προσόψει, ζῶσα δ᾽ εν κατηρεφεῖ
382στέγῃ χθονὸς τῆσδ᾽ εκτὸς ὑμνήσεις κακά
383πρὸς ταῦτα φράζου καί με μή ποθ᾽ ὕστερον
384παθοῦσα μέμψῃ νῦν γὰρ εν καλῷ φρονεῖν.
385ῆ ταῦτα δή με καὶ βεβούλευνται ποεῖν
386 μάλισθ᾽ : ὅταν περ οίκαδ᾽ Αίγισθος μόλῃ.
387αλλ᾽ εξίκοιτο τοῦδέ γ᾽ οὕνεκ᾽ εν τάχει
388τίν᾽, ῶ τάλαινα, τόνδ᾽ επηράσω λόγον
389ελθεῖν εκεῖνον, εί τι τῶνδε δρᾶν νοεῖ.
390ὅπως πάθῃς τί χρῆμα; ποῦ ποτ᾽ εῖ φρενῶν
391ὅπως αφ᾽ ὑμῶν ὡς προσωτάτω φύγω.
392βίου δὲ τοῦ παρόντος ου μνείαν έχεις
393καλὸς γὰρ οὑμὸς βίοτος ὥστε θαυμάσαι.
394αλλ᾽ ῆν άν, ει σύ γ᾽ εῦ φρονεῖν ηπίστασο
395μή μ᾽ εκδίδασκε τοῖς φίλοις εῖναι κακήν
396αλλ᾽ ου διδάσκω τοῖς κρατοῦσι δ᾽ εικαθεῖν.
397σὺ ταῦτα θώπευ᾽ ουκ εμοὺς τρόπους λέγεις
398καλόν γε μέντοι μὴ ᾽ ξ αβουλίας πεσεῖν.
399πεσούμεθ᾽, ει χρή, πατρὶ τιμωρούμενοι
400πατὴρ δὲ τούτων, οῖδα, συγγνώμην έχει
401ταῦτ᾽ εστὶ τἄπη πρὸς κακῶν επαινέσαι
402σὺ δ᾽ ουχὶ πείσει καὶ συναινέσεις εμοί
403ου δῆτα: μή πω νοῦ τοσόνδ᾽ είην κενή
404χωρήσομαί τἄρ᾽ οἷπερ εστάλην ὁδοῦ
405ποῖ δ᾽ εμπορεύει τῷ φέρεις τάδ᾽ έμπυρα
406μήτηρ με πέμπει πατρὶ τυμβεῦσαι χοάς
407πῶς εῖπας ῆ τῷ δυσμενεστάτῳ βροτῶν;
408ὃν έκταν᾽ αυτή: τοῦτο γὰρ λέξαι θέλεις
409εκ τοῦ φίλων πεισθεῖσα; τῷ τοῦτ᾽ ήρεσεν
410εκ δείματός του νυκτέρου, δοκεῖν εμοί;
411ῶ θεοὶ πατρῷοι, συγγένεσθέ γ᾽ αλλὰ νῦν
412έχεις τι θάρσος τοῦδε τοῦ τάρβους πέρι
413εί μοι λέγοις τὴν όψιν, είποιμ᾽ ὰν τότε
414αλλ᾽ ου κάτοιδα πλὴν επὶ σμικρὸν φράσαι
415λέγ᾽ αλλὰ τοῦτο πολλά τοι σμικροὶ λόγοι
416έσφηλαν ήδη καὶ κατώρθωσαν βροτούς
417λόγος τις αυτήν εστιν εισιδεῖν πατρὸς
418τοῦ σοῦ τε κἀμοῦ δευτέραν ὁμιλίαν
419ελθόντος ες φῶς: εῖτα τόνδ᾽ εφέστιον
420πῆξαι λαβόντα σκῆπτρον οὑφόρει ποτὲ
421αυτός, τανῦν δ᾽ Αίγισθος: εκ δὲ τοῦδ᾽ άνω
422βλαστεῖν βρύοντα θαλλόν, ᾧ κατάσκιον
423πᾶσαν γενέσθαι τὴν Μυκηναίων χθόνα.
424τοιαῦτά του παρόντος, ἡνίχ᾽ Ἡλίῳ
425δείκνυσι τοὔναρ, έκλυον εξηγουμένου
426πλείω δὲ τούτων ου κάτοιδα, πλὴν ὅτι
427πέμπει με κείνη τοῦδε τοῦ φόβου χάριν
428πρός νυν θεῶν σε λίσσομαι τῶν εγγενῶν
429εμοὶ πιθέσθαι μη δ᾽ αβουλίᾳ πεσεῖν
430ει γάρ μ᾽ απώσει, σὺν κακῷ μέτει πάλιν
431αλλ᾽, ῶ φίλη, τούτων μὲν ὧν έχεις χεροῖν
432τύμβῳ προσάψῃς μηδέν ου γάρ σοι θέμις
433ου δ᾽ ὅσιον εχθρᾶς απὸ γυναικὸς ἱστάναι
434κτερίσματ᾽ ου δὲ λουτρὰ προσφέρειν πατρί:
435αλλ᾽ ὴ πνοαῖσιν ὴ βαθυσκαφεῖ κόνει
436κρύψον νιν, ένθα μή ποτ᾽ εις ευνὴν πατρὸς
437τούτων πρόσεισι μηδέν αλλ᾽ ὅταν θάνῃ
438κειμήλι᾽ αυτῇ ταῦτα σῳζέσθω κάτω
439αρχὴν δ᾽ άν, ει μὴ τλημονεστάτη γυνὴ
440πασῶν έβλαστε, τάσδε δυσμενεῖς χοὰς
441ουκ άν ποθ᾽ ὅν γ᾽ έκτεινε, τῷδ᾽ επέστεφε
442σκέψαι γὰρ εί σοι προσφιλῶς αυτῇ δοκεῖ
443γέρα τάδ᾽ οὑν τάφοισι δέξασθαι νέκυς,
444ὑφ᾽ ἧς θανὼν άτιμος, ὥστε δυσμενής,
445εμασχαλίσθη, κἀπὶ λουτροῖσιν κάρᾳ
446κηλῖδας εξέμαξεν. ᾶρα μὴ δοκεῖς
447λυτήρι᾽ αυτῇ ταῦτα τοῦ φόνου φέρειν
448ουχ έστιν αλλὰ ταῦτα μὲν μέθες σὺ δὲ
449τεμοῦσα κρατὸς βοστρύχων άκρας φόβας
450κἀμοῦ ταλαίνης, σμικρὰ μὲν τάδ᾽, αλλ᾽ ὅμως
451ἅχω, δὸς αυτῷ, τήνδ᾽ αλιπαρῆ τρίχα
452καὶ ζῶμα τοὐμὸν ου χλιδαῖς ησκημένον.
453αιτοῦ δὲ προσπίτνουσα γῆθεν ευμενῆ
454ἡμῖν αρωγὸν αυτὸν εις εχθροὺς μολεῖν,
455καὶ παῖδ᾽ Ορέστην εξ ὑπερτέρας χερὸς
456εχθροῖσιν αυτοῦ ζῶντ᾽ επεμβῆναι ποδί,
457ὅπως τὸ λοιπὸν αυτὸν αφνεωτέραις
458χερσὶν στέφωμεν ὴ τανῦν δωρούμεθα
459οῖμαι μὲν οῦν, οῖμαί τι κἀκείνῳ μέλον
460πέμψαι τάδ᾽ αυτῇ δυσπρόσοπτ᾽ ονείρατα:
461ὅμως δ᾽, αδελφή, σοί θ᾽ ὑπούργησον τάδε
462εμοί τ᾽ αρωγὰ τῷ τε φιλτάτῳ βροτῶν
463πάντων, εν Ἅιδου κειμένῳ κοινῷ πατρί
464πρὸς ευσέβειαν ἡ κόρη λέγει σὺ δέ,
465ει σωφρονήσεις, ῶ φίλη, δράσεις τάδε
466 δράσω τὸ γὰρ δίκαιον ουχ έχει λόγον
467δυοῖν ερίζειν, αλλ᾽ επισπεύδειν τὸ δρᾶν
468πειρωμένῃ δὲ τῶνδε τῶν έργων εμοὶ
469σιγὴ παρ᾽ ὑμῶν, πρὸς θεῶν, έστω, φίλαι
470ὡς ει τάδ᾽ ἡ τεκοῦσα πεύσεται, πικρὰν
471δοκῶ με πεῖραν τήνδε τολμήσειν έτι.
472ει μὴ ᾽ γὼ παράφρων μάντις έφυν καὶ γνώμας
473λειπομένα σοφᾶς,
474εῖσιν ἁ πρόμαντις
475Δίκα δίκαια φερομένα χεροῖν κράτη
476μέτεισιν, ῶ τέκνον, ου μακροῦ χρόνου
477ὕπεστί μοι θάρσος,
478ἁδυπνόων κλύουσαν
481αρτίως ονειράτων
482ου γάρ ποτ᾽ αμναστεῖ γ᾽ ὁ φύσας σ᾽ Ἑλλάνων άναξ,
483ου δ᾽ ἁ παλαιὰ χαλκόπλακτος αμφάκης γένυς,
486ἅ νιν κατέπεφνεν αισχίσταις εν αικίαις.
487ἥξει καὶ πολύπους καὶ πολύχειρ ἁ δεινοῖς
488κρυπτομένα λόχοις
491χαλκόπους Ερινύς
492άλεκτρ᾽ άνυμφα γὰρ επέβα μιαιφόνων
493γάμων ἁμιλλήμαθ᾽ οἷσιν ου θέμις.
494πρὸ τῶνδέ τοί μ᾽ έχει
496μή ποτε μή ποθ᾽ ἡμῖν
497αψεγὲς πελᾶν τέρας
498τοῖς δρῶσι καὶ συνδρῶσιν ή τοι μαντεῖαι βροτῶν
501ουκ εισὶν εν δεινοῖς ονείροις ου δ᾽ εν θεσφάτοις,
502ει μὴ τόδε φάσμα νυκτὸς εῦ κατασχήσει
503ῶ Πέλοπος ἁ πρόσθεν
504πολύπονος ἱππεία,
506ὡς έμολες αιανὴς
507τᾷδε γᾷ
508εῦτε γὰρ ὁ ποντισθεὶς
509Μυρτίλος εκοιμάθη,
510παγχρύσων δίφρων
511δυστάνοις αικίαις
512πρόρριζος εκριφθείς,
513ού τί πω
514έλειπεν εκ τοῦδ᾽ οίκου
515πολύπονος αικία
516ανειμένη μέν, ὡς έοικας, αῦ στρέφει
517ου γὰρ πάρεστ᾽ Αίγισθος, ὅς σ᾽ επεῖχ᾽ αεὶ
518μή τοι θυραίαν γ᾽ οῦσαν αισχύνειν φίλους
519νῦν δ᾽ ὡς άπεστ᾽ εκεῖνος, ουδὲν εντρέπει
520εμοῦ γε καίτοι πολλὰ πρὸς πολλούς με δὴ
521εξεῖπας ὡς θρασεῖα καὶ πέρα δίκης
522άρχω, καθυβρίζουσα καὶ σὲ καὶ τὰ σά:
523εγὼ δ᾽ ὕβριν μὲν ουκ έχω, κακῶς δέ σε
524λέγω κακῶς κλύουσα πρὸς σέθεν θαμά
525πατὴρ γάρ, ουδὲν άλλο, σοὶ πρόσχημ᾽ αεὶ
526ὡς εξ εμοῦ τέθνηκεν. εξ εμοῦ: καλῶς
527έξοιδα τῶνδ᾽ άρνησις ουκ ένεστί μοι
528ἡ γὰρ Δίκη νιν εἷλεν, ουκ εγὼ μόνη,
529ᾗ χρῆν σ᾽ αρήγειν, ει φρονοῦσ᾽ ετύγχανες:
530επεὶ πατὴρ σὸς οὗτος, ὃν θρηνεῖς αεί,
531τὴν σὴν ὅμαιμον μοῦνος Ἑλλήνων έτλη
532θῦσαι θεοῖσιν, ουκ ίσον καμὼν εμοὶ
533λύπης, ὅτ᾽ έσπειρ᾽, ὥσπερ ἡ τίκτουσ᾽ εγώ.
534εῖεν, δίδαξον δή με τοῦ χάριν, τίνων
535έθυσεν αυτήν πότερον Αργείων ερεῖς;
536αλλ᾽ ου μετῆν αυτοῖσι τήν γ᾽ εμὴν κτανεῖν
537αλλ᾽ αντ᾽ αδελφοῦ δῆτα Μενέλεω κτανὼν
538τἄμ᾽, ουκ έμελλε τῶνδέ μοι δώσειν δίκην
539πότερον εκείνῳ παῖδες ουκ ῆσαν διπλοῖ,
540οὓς τῆσδε μᾶλλον εικὸς ῆν θνῄσκειν, πατρὸς
541καὶ μητρὸς όντας, ἧς ὁ πλοῦς ὅδ᾽ ῆν χάριν
542ὴ τῶν εμῶν Ἅιδης τιν᾽ ἵμερον τέκνων
543ὴ τῶν εκείνης έσχε δαίσασθαι πλέον;
544ὴ τῷ πανώλει πατρὶ τῶν μὲν εξ εμοῦ
545παίδων πόθος παρεῖτο, Μενέλεω δ᾽ ενῆν;
546ου ταῦτ᾽ αβούλου καὶ κακοῦ γνώμην πατρός;
547δοκῶ μέν, ει καὶ σῆς δίχα γνώμης λέγω
548φαίη δ᾽ ὰν ἡ θανοῦσά γ᾽, ει φωνὴν λάβοι
549εγὼ μὲν οῦν ουκ ειμὶ τοῖς πεπραγμένοις
550δύσθυμος ει δὲ σοὶ δοκῶ φρονεῖν κακῶς,
551γνώμην δικαίαν σχοῦσα τοὺς πέλας ψέγε
552ερεῖς μὲν ουχὶ νῦν γέ μ᾽ ὡς άρξασά τι
553λυπηρὸν εῖτα σοῦ τάδ᾽ εξήκουσ᾽ ὕπο
554αλλ᾽ ὴν εφῇς μοι, τοῦ τεθνηκότος θ᾽ ὕπερ
555λέξαιμ᾽ ὰν ορθῶς τῆς κασιγνήτης θ᾽ ὁμοῦ
556καὶ μὴν εφίημ᾽ ει δέ μ᾽ ὧδ᾽ αεὶ λόγους
557εξῆρχες, ουκ ὰν ῆσθα λυπηρὰ κλύειν
558καὶ δὴ λέγω σοι πατέρα φὴς κτεῖναι τίς ὰν
559τούτου λόγος γένοιτ᾽ ὰν αισχίων έτι,
560είτ᾽ οῦν δικαίως είτε μή; λέξω δέ σοι
561ὡς ου δίκῃ γ᾽ έκτεινας, αλλά σ᾽ έσπασεν
562πειθὼ κακοῦ πρὸς ανδρός, ᾧ τανῦν ξύνει
563εροῦ δὲ τὴν κυναγὸν Άρτεμιν, τίνος
564ποινὰς τὰ πολλὰ πνεύματ᾽ έσχ᾽ εν Αυλίδι
565ὴ ᾽ γὼ φράσω κείνης γὰρ ου θέμις μαθεῖν.
566πατήρ ποθ᾽ οὑμός, ὡς εγὼ κλύω, θεᾶς
567παίζων κατ᾽ άλσος εξεκίνησεν ποδοῖν
568στικτὸν κεράστην έλαφον, οὗ κατὰ σφαγὰς
569εκκομπάσας έπος τι τυγχάνει βαλών
570κἀκ τοῦδε μηνίσασα Λητῴα κόρη
571κατεῖχ᾽ Αχαιούς, ὡς πατὴρ αντίσταθμον
572τοῦ θηρὸς εκθύσειε τὴν αὑτοῦ κόρην
573ὧδ᾽ ῆν τὰ κείνης θύματ᾽ ου γὰρ ῆν λύσις
574άλλη στρατῷ πρὸς οῖκον ου δ᾽ εις Ίλιον.
575ανθ᾽ ὧν, βιασθεὶς πολλὰ κἀντιβάς, μόλις
576έθυσεν αυτήν, ουχὶ Μενέλεω χάριν.
577ει δ᾽ οῦν, ερῶ γὰρ καὶ τὸ σόν, κεῖνον θέλων
578επωφελῆσαι ταῦτ᾽ έδρα, τούτου θανεῖν
579χρῆν αυτὸν οὕνεκ᾽ εκ σέθεν ποίῳ νόμῳ;
580ὅρα τιθεῖσα τόνδε τὸν νόμον βροτοῖς
581μὴ πῆμα σαυτῇ καὶ μετάγνοιαν τιθῇς
582ει γὰρ κτενοῦμεν άλλον αντ᾽ άλλου, σύ τοι
583πρώτη θάνοις άν, ει δίκης γε τυγχάνοις
584αλλ᾽ εισόρα μὴ σκῆψιν ουκ οῦσαν τίθης
585ει γὰρ θέλεις, δίδαξον ανθ᾽ ὅτου τανῦν
586αίσχιστα πάντων έργα δρῶσα τυγχάνεις,
587ἥτις ξυνεύδεις τῷ παλαμναίῳ, μεθ᾽ οὗ
588πατέρα τὸν αμὸν πρόσθεν εξαπώλεσας,
589καὶ παιδοποιεῖς, τοὺς δὲ πρόσθεν ευσεβεῖς
590κἀξ ευσεβῶν βλαστόντας εκβαλοῦσ᾽ έχεις
591πῶς ταῦτ᾽ επαινέσαιμ᾽ άν ὴ καὶ ταῦτ᾽ ερεῖς
592ὡς τῆς θυγατρὸς αντίποινα λαμβάνεις
593αισχρῶς δ᾽, εάν περ καὶ λέγῃς: ου γὰρ καλὸν
594εχθροῖς γαμεῖσθαι τῆς θυγατρὸς οὕνεκα.
595αλλ᾽ ου γὰρ ου δὲ νουθετεῖν έξεστί σε,
596ἣ πᾶσαν ἵης γλῶσσαν ὡς τὴν μητέρα
597κακοστομοῦμεν καί σ᾽ έγωγε δεσπότιν
598ὴ μητέρ᾽ ουκ έλασσον εις ἡμᾶς νέμω,
599ἣ ζῶ βίον μοχθηρόν, έκ τε σοῦ κακοῖς
600πολλοῖς αεὶ ξυνοῦσα τοῦ τε συννόμου:
601ὃ δ᾽ άλλος έξω, χεῖρα σὴν μόλις φυγών,
602τλήμων Ορέστης δυστυχῆ τρίβει βίον
603ὃν πολλὰ δή με σοὶ τρέφειν μιάστορα
604επῃτιάσω καὶ τόδ᾽, είπερ έσθενον,
605έδρων άν, εῦ τοῦτ᾽ ίσθι τοῦδέ γ᾽ οὕνεκα
606κήρυσσέ μ᾽ εις ἅπαντας, είτε χρῇς κακὴν
607είτε στόμαργον είτ᾽ αναιδείας πλέαν.
608ει γὰρ πέφυκα τῶνδε τῶν έργων ίδρις,
609σχεδόν τι τὴν σὴν ου καταισχύνω φύσιν
610ὁρῶ μένος πνέουσαν ει δὲ σὺν δίκῃ
611ξύνεστι, τοῦδε φροντίδ᾽ ουκέτ᾽ εισορῶ
612ποίας δ᾽ εμοὶ δεῖ πρός γε τήνδε φροντίδος,
613ἥτις τοιαῦτα τὴν τεκοῦσαν ὕβρισεν,
614καὶ ταῦτα τηλικοῦτος ᾶρά σοι δοκεῖ
615χωρεῖν ὰν εις πᾶν έργον αισχύνης άτερ
616εῦ νυν επίστω τῶνδέ μ᾽ αισχύνην έχειν,
617κεἰ μὴ δοκῶ σοι μανθάνω δ᾽ ὁθούνεκα
618έξωρα πράσσω κοὐκ εμοὶ προσεικότα
619αλλ᾽ ἡ γὰρ εκ σοῦ δυσμένεια καὶ τὰ σὰ
620έργ᾽ εξαναγκάζει με ταῦτα δρᾶν βίᾳ
621αισχροῖς γὰρ αισχρὰ πράγματ᾽ εκδιδάσκεται
622ῶ θρέμμ᾽ αναιδές, ῆ σ᾽ εγὼ καὶ τἄμ᾽ έπη
623καὶ τἄργα τἀμὰ πόλλ᾽ άγαν λέγειν ποεῖ
624σύ τοι λέγεις νιν, ουκ εγώ σὺ γὰρ ποεῖς
625τοὔργον τὰ δ᾽ έργα τοὺς λόγους εὑρίσκεται
626αλλ᾽ ου μὰ τὴν δέσποιναν Άρτεμιν θράσους
627τοῦδ᾽ ουκ αλύξεις, εῦτ᾽ ὰν Αίγισθος μόλῃ
628 ὁρᾷς πρὸς οργὴν εκφέρει, μεθεῖσά μοι
629λέγειν ἃ χρῄζοιμ᾽, ου δ᾽ επίστασαι κλύειν
630ούκουν εάσεις ου δ᾽ ὑπ᾽ ευφήμου βοῆς
631θῦσαί μ᾽, επειδὴ σοί γ᾽ εφῆκα πᾶν λέγειν
632εῶ, κελεύω, θῦε μη δ᾽ επαιτιῶ
633τοὐμὸν στόμ᾽, ὡς ουκ ὰν πέρα λέξαιμ᾽ έτι
634έπαιρε δὴ σὺ θύμαθ᾽ ἡ παροῦσά μοι
635πάγκαρπ᾽, άνακτι τῷδ᾽ ὅπως λυτηρίους
636ευχὰς ανάσχω δειμάτων, ἃ νῦν έχω.
637κλύοις ὰν ήδη, Φοῖβε προστατήριε,
638κεκρυμμένην μου βάξιν ου γὰρ εν φίλοις
639ὁ μῦθος, ου δὲ πᾶν αναπτύξαι πρέπει
640πρὸς φῶς παρούσης τῆσδε πλησίας εμοί,
641μὴ σὺν φθόνῳ τε καὶ πολυγλώσσῳ βοῇ
642σπείρῃ ματαίαν βάξιν εις πᾶσαν πόλιν.
643αλλ᾽ ὧδ᾽ άκουε τῇδε γὰρ κἀγὼ φράσω
644ἃ γὰρ προσεῖδον νυκτὶ τῇδε φάσματα
645δισσῶν ονείρων, ταῦτά μοι, Λύκει᾽ άναξ,
646ει μὲν πέφηνεν εσθλά, δὸς τελεσφόρα,
647ει δ᾽ εχθρά, τοῖς εχθροῖσιν έμπαλιν μέθες:
648καὶ μή με πλούτου τοῦ παρόντος εί τινες
649δόλοισι βουλεύουσιν εκβαλεῖν, εφῇς,
650αλλ᾽ ὧδέ μ᾽ αιεὶ ζῶσαν αβλαβεῖ βίῳ
651δόμους Ατρειδῶν σκῆπτρά τ᾽ αμφέπειν τάδε,
652φίλοισί τε ξυνοῦσαν οἷς ξύνειμι νῦν
653ευημεροῦσαν καὶ τέκνων ὅσων εμοὶ
654δύσνοια μὴ πρόσεστιν ὴ λύπη πικρά.
655ταῦτ᾽, ῶ Λύκει᾽ Άπολλον, ἵλεως κλύων
656δὸς πᾶσιν ἡμῖν ὥσπερ εξαιτούμεθα
657τὰ δ᾽ άλλα πάντα καὶ σιωπώσης εμοῦ
658επαξιῶ σε δαίμον᾽ όντ᾽ εξειδέναι
659τοὺς εκ Διὸς γὰρ εικός εστι πάνθ᾽ ὁρᾶν
660ξέναι γυναῖκες, πῶς ὰν ειδείην σαφῶς
661ει τοῦ τυράννου δώματ᾽ Αιγίσθου τάδε;
662τάδ᾽ εστίν, ῶ ξέν᾽ αυτὸς ῄκασας καλῶς
663ῆ καὶ δάμαρτα τήνδ᾽ επεικάζων κυρῶ
664κείνου πρέπει γὰρ ὡς τύραννος εισορᾶν
665μάλιστα πάντων: ἥδε σοι κείνη πάρα
666ῶ χαῖρ᾽, άνασσα σοὶ φέρων ἥκω λόγους
667ἡδεῖς φίλου παρ᾽ ανδρὸς Αιγίσθῳ θ᾽ ὁμοῦ
668εδεξάμην τὸ ῥηθέν ειδέναι δέ σου
669πρώτιστα χρῄζω τίς σ᾽ απέστειλεν βροτῶν
670Φανοτεὺς ὁ Φωκεύς, πρᾶγμα πορσύνων μέγα.
671τὸ ποῖον, ῶ ξέν᾽; ειπέ παρὰ φίλου γὰρ ὼν
672ανδρός, σάφ᾽ οῖδα, προσφιλεῖς λέξεις λόγους
673τέθνηκ᾽ Ορέστης εν βραχεῖ ξυνθεὶς λέγω
674οὶ ᾽ γὼ τάλαιν᾽, όλωλα τῇδ᾽ εν ἡμέρᾳ
675τί φής, τί φής, ῶ ξεῖνε μὴ ταύτης κλύε
676θανόντ᾽ Ορέστην νῦν τε καὶ πάλαι λέγω
677απωλόμην δύστηνος, ουδέν ειμ᾽ έτι
678σὺ μὲν τὰ σαυτῆς πρᾶσσ᾽, εμοὶ δὲ σύ, ξένε,
679τἀληθὲς ειπέ, τῷ τρόπῳ διόλλυται
680κἀπεμπόμην πρὸς ταῦτα καὶ τὸ πᾶν φράσω
681κεῖνος γὰρ ελθὼν εις τὸ κλεινὸν Ἑλλάδος
682πρόσχημ᾽ αγῶνος Δελφικῶν άθλων χάριν,
683ὅτ᾽ ῄσθετ᾽ ανδρὸς ορθίων κηρυγμάτων
684δρόμον προκηρύξαντος, οὗ πρώτη κρίσις,
685εισῆλθε λαμπρός, πᾶσι τοῖς εκεῖ σέβας:
686δρόμου δ᾽ ισώσας τῇ φύσει τὰ τέρματα
687νίκης έχων εξῆλθε πάντιμον γέρας
688χὤπως μὲν εν πολλοῖσι παῦρά σοι λέγω
689ουκ οῖδα τοιοῦδ᾽ ανδρὸς έργα καὶ κράτη
690ἓν δ᾽ ίσθ᾽ ὅσων γὰρ εισεκήρυξαν βραβῆς
691τούτων ενεγκὼν πάντα τἀπινίκια
692ωλβίζετ᾽, Αργεῖος μὲν ανακαλούμενος,
693όνομα δ᾽ Ορέστης, τοῦ τὸ κλεινὸν Ἑλλάδος
694Αγαμέμνονος στράτευμ᾽ αγείραντός ποτε.
696καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦθ᾽: ὅταν δέ τις θεῶν
697βλάπτῃ, δύναιτ᾽ ὰν ου δ᾽ ὰν ισχύων φυγεῖν
698κεῖνος γὰρ άλλης ἡμέρας, ὅθ᾽ ἱππικῶν
699ῆν ἡλίου τέλλοντος ωκύπους αγών,
700εισῆλθε πολλῶν ἁρματηλατῶν μέτα
701εἷς ῆν Αχαιός, εἷς απὸ Σπάρτης, δύο
702Λίβυες ζυγωτῶν ἁρμάτων επιστάται:
703κἀκεῖνος εν τούτοισι, Θεσσαλὰς έχων
704ἵππους, ὁ πέμπτος: ἕκτος εξ Αιτωλίας
705ξανθαῖσι πώλοις: ἕβδομος Μάγνης ανήρ:
706ὁ δ᾽ όγδοος λεύκιππος, Αινιὰν γένος:
707ένατος Αθηνῶν τῶν θεοδμήτων άπο:
708Βοιωτὸς άλλος, δέκατον εκπληρῶν όχον.
709στάντες δ᾽ ὅθ᾽ αυτοὺς οἱ τεταγμένοι βραβῆς
710κλήροις έπηλαν καὶ κατέστησαν δίφρους,
711χαλκῆς ὑπαὶ σάλπιγγος ῇξαν οἱ δ᾽ ἅμα
712ἵπποις ὁμοκλήσαντες ἡνίας χεροῖν
713έσεισαν εν δὲ πᾶς εμεστώθη δρόμος
714κτύπου κροτητῶν ἁρμάτων κόνις δ᾽ άνω
715φορεῖθ᾽ ὁμοῦ δὲ πάντες αναμεμιγμένοι
716φείδοντο κέντρων ουδέν, ὡς ὑπερβάλοι
717χνόας τις αυτῶν καὶ φρυάγμαθ᾽ ἱππικά
718ὁμοῦ γὰρ αμφὶ νῶτα καὶ τροχῶν βάσεις
719ήφριζον, εισέβαλλον ἱππικαὶ πνοαί
720κεῖνος δ᾽ ὑπ᾽ αυτὴν εσχάτην στήλην έχων
721έχριμπτ᾽ αεὶ σύριγγα, δεξιὸν δ᾽ ανεὶς
722σειραῖον ἵππον εῖργε τὸν προσκείμενον
723καὶ πρὶν μὲν ορθοὶ πάντες ἕστασαν δίφροι
724έπειτα δ᾽ Αινιᾶνος ανδρὸς άστομοι
725πῶλοι βίᾳ φέρουσιν εκ δ᾽ ὑποστροφῆς
726τελοῦντες ἕκτον ἕβδομόν τ᾽ ήδη δρόμον
727μέτωπα συμπαίουσι Βαρκαίοις όχοις
728κἀντεῦθεν άλλος άλλον εξ ἑνὸς κακοῦ
729έθραυε κἀνέπιπτε, πᾶν δ᾽ επίμπλατο
730ναυαγίων Κρισαῖον ἱππικῶν πέδον.
731γνοὺς δ᾽ οὑξ Αθηνῶν δεινὸς ἡνιοστρόφος
732έξω παρασπᾷ κἀνακωχεύει παρεὶς
733κλύδων᾽ έφιππον εν μέσῳ κυκώμενον.
734ήλαυνε δ᾽ έσχατος μέν, ὑστέρας έχων
735πώλους Ορέστης, τῷ τέλει πίστιν φέρων
736ὅπως δ᾽ ὁρᾷ μόνον νιν ελλελειμμένον,
737οξὺν δι᾽ ώτων κέλαδον ενσείσας θοαῖς
738πώλοις διώκει, κἀξισώσαντε ζυγὰ
739ηλαυνέτην, τότ᾽ άλλος, άλλοθ᾽ ἅτερος
740κάρα προβάλλων ἱππικῶν οχημάτων.
741καὶ τοὺς μὲν άλλους πάντας ασφαλεῖς δρόμους
742ωρθοῦθ᾽ ὁ τλήμων ορθὸς εξ ορθῶν δίφρων
743έπειτα λύων ἡνίαν αριστερὰν
744κάμπτοντος ἵππου λανθάνει στήλην άκραν
745παίσας έθραυσε δ᾽ άξονος μέσας χνόας
746κἀξ αντύγων ώλισθεν: εν δ᾽ ἑλίσσεται
747τμητοῖς ἱμᾶσι τοῦ δὲ πίπτοντος πέδῳ
748πῶλοι διεσπάρησαν ες μέσον δρόμον
749στρατὸς δ᾽ ὅπως ὁρᾷ νιν εκπεπτωκότα
750δίφρων, ανωλόλυξε τὸν νεανίαν,
751οἷ᾽ έργα δράσας οἷα λαγχάνει κακά,
752φορούμενος πρὸς οῦδας, άλλοτ᾽ ουρανῷ
753σκέλη προφαίνων, ές τέ νιν διφρηλάται,
754μόλις κατασχεθόντες ἱππικὸν δρόμον,
755έλυσαν αἱματηρόν, ὥστε μηδένα
756γνῶναι φίλων ιδόντ᾽ ὰν άθλιον δέμας
757καί νιν πυρᾷ κέαντες ευθὺς εν βραχεῖ
758χαλκῷ μέγιστον σῶμα δειλαίας σποδοῦ
759φέρουσιν άνδρες Φωκέων τεταγμένοι,
760ὅπως πατρῴας τύμβον εκλάχῃ χθονός
761τοιαῦτά σοι ταῦτ᾽ εστίν, ὡς μὲν εν λόγῳ
762αλγεινά, τοῖς δ᾽ ιδοῦσιν, οἵπερ είδομεν,
763μέγιστα πάντων ὧν όπωπ᾽ εγὼ κακῶν
764φεῦ φεῦ: τὸ πᾶν δὴ δεσπόταισι τοῖς πάλαι
765πρόρριζον, ὡς έοικεν, έφθαρται γένος
766ῶ Ζεῦ, τί ταῦτα, πότερον ευτυχῆ λέγω,
767ὴ δεινὰ μέν, κέρδη δέ; λυπηρῶς δ᾽ έχει,
768ει τοῖς εμαυτῆς τὸν βίον σῴζω κακοῖς
769τί δ᾽ ὧδ᾽ αθυμεῖς, ῶ γύναι, τῷ νῦν λόγῳ
770δεινὸν τὸ τίκτειν εστίν ουδὲ γὰρ κακῶς
771πάσχοντι μῖσος ὧν τέκῃ προσγίγνεται
772μάτην άρ᾽ ἡμεῖς, ὡς έοικεν, ἥκομεν
773ούτοι μάτην γε: πῶς γὰρ ὰν μάτην λέγοις,
774εί μοι θανόντος πίστ᾽ έχων τεκμήρια
775προσῆλθες, ὅστις τῆς εμῆς ψυχῆς γεγώς,
776μαστῶν αποστὰς καὶ τροφῆς εμῆς, φυγὰς
777απεξενοῦτο καί μ᾽, επεὶ τῆσδε χθονὸς
778εξῆλθεν, ουκέτ᾽ εῖδεν, εγκαλῶν δέ μοι
779φόνους πατρῴους δείν᾽ επηπείλει τελεῖν
780ὥστ᾽ ού τε νυκτὸς ὕπνον ού τ᾽ εξ ἡμέρας
781εμὲ στεγάζειν ἡδύν, αλλ᾽ ὁ προστατῶν
782χρόνος διῆγέ μ᾽ αιὲν ὡς θανουμένην.
783νῦν δ᾽ - ἡμέρᾳ γὰρ τῇδ᾽ απήλλαγμαι φόβου
784πρὸς τῆσδ᾽ εκείνου θ᾽: ἥδε γὰρ μείζων βλάβη
785ξύνοικος ῆν μοι, τοὐμὸν εκπίνουσ᾽ αεὶ
786ψυχῆς άκρατον αἷμα - νῦν δ᾽ ἕκηλά που
787τῶν τῆσδ᾽ απειλῶν οὕνεχ᾽ ἡμερεύσομεν
788οίμοι τάλαινα: νῦν γὰρ οιμῶξαι πάρα,
789Ορέστα, τὴν σὴν ξυμφοράν, ὅθ᾽ ὧδ᾽ έχων
790πρὸς τῆσδ᾽ ὑβρίζει μητρός ᾶρ᾽ έχει καλῶς
791ούτοι σύ κεῖνος δ᾽ ὡς έχει καλῶς έχει
792άκουε, Νέμεσι τοῦ θανόντος αρτίως
793ήκουσεν ὧν δεῖ κἀπεκύρωσεν καλῶς.
794 ὕβριζε νῦν γὰρ ευτυχοῦσα τυγχάνεις
795ούκουν Ορέστης καὶ σὺ παύσετον τάδε
796πεπαύμεθ᾽ ἡμεῖς, ουχ ὅπως σὲ παύσομεν.
797πολλῶν ὰν ἥκοις, ῶ ξέν᾽, άξιος τυχεῖν,
798ει τήνδ᾽ έπαυσας τῆς πολυγλώσσου βοῆς
799ουκοῦν αποστείχοιμ᾽ άν, ει τάδ᾽ εῦ κυρεῖ
800 ἥκιστ᾽ : επείπερ ού τ᾽ εμοῦ κατάξι᾽ ὰν
801πράξειας ού τε τοῦ πορεύσαντος ξένου.
802αλλ᾽ είσιθ᾽ είσω τήνδε δ᾽ έκτοθεν βοᾶν
803έα τά θ᾽ αὑτῆς καὶ τὰ τῶν φίλων κακά
804ᾶρ᾽ ὑμὶν ὡς αλγοῦσα κὠδυνωμένη
805δεινῶς δακρῦσαι κἀπικωκῦσαι δοκεῖ
806τὸν υἱὸν ἡ δύστηνος ὧδ᾽ ολωλότα;
807αλλ᾽ εγγελῶσα φροῦδος: ῶ τάλαιν᾽ εγώ.
808Ορέστα φίλταθ᾽, ὥς μ᾽ απώλεσας θανών
809αποσπάσας γὰρ τῆς εμῆς οίχει φρενὸς
810αἵ μοι μόναι παρῆσαν ελπίδων έτι,
811σὲ πατρὸς ἥξειν ζῶντα τιμωρόν ποτε
812κἀμοῦ ταλαίνης. νῦν δὲ ποῖ με χρὴ μολεῖν
813μόνη γάρ ειμι, σοῦ τ᾽ απεστερημένη
814καὶ πατρός ήδη δεῖ με δουλεύειν πάλιν
815εν τοῖσιν εχθίστοισιν ανθρώπων εμοὶ
816φονεῦσι πατρός. ᾶρά μοι καλῶς έχει
817αλλ᾽ ού τι μὴν έγωγε τοῦ λοιποῦ χρόνου
818ξύνοικος, είσειμ᾽, αλλὰ τῇδε πρὸς πύλῃ
819παρεῖσ᾽ εμαυτὴν άφιλος αυανῶ βίον
820πρὸς ταῦτα καινέτω τις, ει βαρύνεται,
821τῶν ένδον όντων ὡς χάρις μέν, ὴν κτάνῃ,
822λύπη δ᾽, εὰν ζῶ: τοῦ βίου δ᾽ ουδεὶς πόθος.
823ποῦ ποτε κεραυνοὶ Διὸς ὴ ποῦ φαέθων
824Ἅλιος, ει ταῦτ᾽ εφορῶντες κρύπτουσιν ἕκηλοι;
826ὲ έ, αιαῖ
827ῶ παῖ, τί δακρύεις
828 φεῦ
829μηδὲν μέγ᾽ αΰσῃς
831 απολεῖς
832 πῶς ;
833ει τῶν φανερῶς οιχομένων
834εις Αΐδαν ελπίδ᾽ ὑποίσεις, κατ᾽ εμοῦ τακομένας
835μᾶλλον επεμβάσει
836οῖδα γὰρ άνακτ᾽ Αμφιάρεων χρυσοδέτοις
837ἕρκεσι κρυφθέντα γυναικῶν καὶ νῦν ὑπὸ γαίας
838ὲ έ, ιώ
841πάμψυχος ανάσσει
842 φεῦ .
843φεῦ δῆτ᾽: ολοὰ γὰρ
844 εδάμη
845 ναί .
846οῖδ᾽ οῖδ᾽ εφάνη γὰρ μελέτωρ
847αμφὶ τὸν εν πένθει εμοὶ δ᾽ ούτις έτ᾽ έσθ᾽ ὃς γὰρ έτ᾽ ῆν,
848φροῦδος αναρπασθείς.
849δειλαία δειλαίων κυρεῖς
850κἀγὼ τοῦδ᾽ ίστωρ, ὑπερίστωρ,
851πανσύρτῳ παμμήνῳ πολλῶν
852δεινῶν στυγνῶν τ᾽ αιῶνι.
853είδομεν ἁθρήνεις
854μή μέ νυν μηκέτι
856παραγάγῃς, ἵν᾽ ου
857τί φής
858πάρεισιν ελπίδων έτι κοινοτόκων
859ευπατριδᾶν αρωγαί.
860πᾶσι θνατοῖς έφυ μόρος
861ῆ καὶ χαλάργοις εν ἁμίλλαις
862οὕτως, ὡς κείνῳ δυστάνῳ,
863τμητοῖς ὁλκοῖς εγκῦρσαι;
864άσκοπος ἁ λώβα.
865πῶς γὰρ ούκ; ει ξένος
866άτερ εμᾶν χερῶν
867 παπαῖ .
868κέκευθεν, ού τε του τάφου αντιάσας
869ού τε γόων παρ᾽ ἡμῶν
871ὑφ᾽ ἡδονῆς τοι, φιλτάτη, διώκομαι
872τὸ κόσμιον μεθεῖσα σὺν τάχει μολεῖν
873φέρω γὰρ ἡδονάς τε κἀνάπαυλαν ὧν
874πάροιθεν εῖχες καὶ κατέστενες κακῶν
875πόθεν δ᾽ ὰν εὕροις τῶν εμῶν σὺ πημάτων
876άρηξιν, οἷς ίασιν ουκ ένεστ᾽ ιδεῖν
877πάρεστ᾽ Ορέστης ἡμίν, ίσθι τοῦτ᾽ εμοῦ
878κλύουσ᾽, εναργῶς, ὥσπερ εισορᾷς εμέ
879αλλ᾽ ῆ μέμηνας, ῶ τάλαινα, κἀπὶ τοῖς
880σαυτῆς κακοῖσι κἀπὶ τοῖς εμοῖς γελᾷς;
881μὰ τὴν πατρῴαν ἑστίαν, αλλ᾽ ουχ ὕβρει
882λέγω τάδ᾽, αλλ᾽ εκεῖνον ὡς παρόντα νῷν.
883οίμοι τάλαινα: καὶ τίνος βροτῶν λόγον
884τόνδ᾽ εισακούσασ᾽ ὧδε πιστεύεις άγαν
885εγὼ μὲν εξ εμοῦ τε κοὐκ άλλης, σαφῆ
886σημεῖ᾽ ιδοῦσα, τῷδε πιστεύω λόγῳ
887τίν᾽, ῶ τάλαιν᾽, έχουσα πίστιν; ες τί μοι
888βλέψασα θάλπει τῷδ᾽ ανηκέστῳ πυρί
889πρός νυν θεῶν άκουσον, ὡς μαθοῦσά μου
890τὸ λοιπὸν ὴ φρονοῦσαν ὴ μωρὰν λέγῃς
891σὺ δ᾽ οῦν λέγ᾽, εί σοι τῷ λόγῳ τις ἡδονή.
892καὶ δὴ λέγω σοι πᾶν ὅσον κατειδόμην
893επεὶ γὰρ ῆλθον πατρὸς αρχαῖον τάφον,
894ὁρῶ κολώνης εξ άκρας νεορρύτους
895πηγὰς γάλακτος καὶ περιστεφῆ κύκλῳ
896πάντων ὅσ᾽ εστὶν ανθέων θήκην πατρός
897ιδοῦσα δ᾽ έσχον θαῦμα, καὶ περισκοπῶ
898μή πού τις ἡμῖν εγγὺς εγχρίμπτῃ βροτῶν
899ὡς δ᾽ εν γαλήνῃ πάντ᾽ εδερκόμην τόπον,
900τύμβου προσεῖρπον ᾶσσον εσχάτης δ᾽ ὁρῶ
901πυρᾶς νεώρη βόστρυχον τετμημένον
902κεὐθὺς τάλαιν᾽ ὡς εῖδον, εμπαίει τί μοι
903ψυχῇ σύνηθες όμμα, φιλτάτου βροτῶν
904πάντων Ορέστου τοῦθ᾽ ὁρᾶν τεκμήριον
905καὶ χερσὶ βαστάσασα δυσφημῶ μὲν ού,
906χαρᾷ δὲ πίμπλημ᾽ ευθὺς όμμα δακρύων
907καὶ νῦν θ᾽ ὁμοίως καὶ τότ᾽ εξεπίσταμαι
908μή του τόδ᾽ αγλάϊσμα πλὴν κείνου μολεῖν
909τῷ γὰρ προσήκει πλήν γ᾽ εμοῦ καὶ σοῦ τόδε
910κἀγὼ μὲν ουκ έδρασα, τοῦτ᾽ επίσταμαι,
911ου δ᾽ αῦ σύ: πῶς γάρ; ᾗ γε μηδὲ πρὸς θεοὺς
912έξεστ᾽ ακλαύστῳ τῆσδ᾽ αποστῆναι στέγης
913αλλ᾽ ου δὲ μὲν δὴ μητρὸς ούθ᾽ ὁ νοῦς φιλεῖ
914τοιαῦτα πράσσειν ού τε δρῶσ᾽ ελάνθαν᾽ άν
915αλλ᾽ έστ᾽ Ορέστου ταῦτα τἀπιτύμβια
916αλλ᾽, ῶ φίλη, θάρσυνε τοῖς αυτοῖσί τοι
917ουχ αὑτὸς αιεὶ δαιμόνων παραστατεῖ
918νῷν ῆν τὰ πρόσθεν στυγνός ἡ δὲ νῦν ίσως
919πολλῶν ὑπάρξει κῦρος ἡμέρα καλῶν
920φεῦ, τῆς ανοίας ὥς σ᾽ εποικτίρω πάλαι
921τί δ᾽ έστιν ου πρὸς ἡδονὴν λέγω τάδε
922ουκ οῖσθ᾽ ὅποι γῆς ου δ᾽ ὅποι γνώμης φέρει.
923πῶς δ᾽ ουκ εγὼ κάτοιδ᾽ ἅ γ᾽ εῖδον εμφανῶς
924τέθνηκεν, ῶ τάλαινα, τἀκείνου δέ σοι
925σωτήρι᾽ έρρει μηδὲν εις κεῖνόν γ᾽ ὅρα
926οίμοι τάλαινα: τοῦ τάδ᾽ ήκουσας βροτῶν
927τοῦ πλησίον παρόντος, ἡνίκ᾽ ώλλυτο.
928καὶ ποῦ ᾽ στιν οὗτος θαῦμά τοί μ᾽ ὑπέρχεται
929κατ᾽ οῖκον, ἡδὺς ου δὲ μητρὶ δυσχερής.
930οίμοι τάλαινα τοῦ γὰρ ανθρώπων ποτ᾽ ῆν
931τὰ πολλὰ πατρὸς πρὸς τάφον κτερίσματα
932οῖμαι μάλιστ᾽ έγωγε τοῦ τεθνηκότος
933μνημεῖ᾽ Ορέστου ταῦτα προσθεῖναί τινα
934ῶ δυστυχής εγὼ δὲ σὺν χαρᾷ λόγους
935τοιούσδ᾽ έχουσ᾽ έσπευδον, ουκ ειδυῖ᾽ άρα
936ἵν᾽ ῆμεν άτης αλλὰ νῦν, ὅθ᾽ ἱκόμην,
937τά τ᾽ όντα πρόσθεν άλλα θ᾽ εὑρίσκω κακά
938οὕτως έχει σοι ταῦτ᾽ εὰν δέ μοι πίθῃ,
939τῆς νῦν παρούσης πημονῆς λύσεις βάρος
940ῆ τοὺς θανόντας εξαναστήσω ποτέ
941ουκ έσθ᾽ ὅ γ᾽ εῖπον ου γὰρ ὧδ᾽ άφρων έφυν
942τί γὰρ κελεύεις ὧν εγὼ φερέγγυος;
943τλῆναί σε δρῶσαν ἃν εγὼ παραινέσω.
944αλλ᾽ εί τις ωφέλειά γ᾽, ουκ απώσομαι.
945ὅρα, πόνου τοι χωρὶς ουδὲν ευτυχεῖ
946 ὁρῶ ξυνοίσω πᾶν ὅσονπερ ὰν σθένω.
947άκουε δή νυν ᾗ βεβούλευμαι ποεῖν
948παρουσίαν μὲν οῖσθα καὶ σύ που φίλων
949ὡς ούτις ἡμῖν έστιν, αλλ᾽ Ἅιδης λαβὼν
950απεστέρηκε καὶ μόνα λελείμμεθον
951εγὼ δ᾽ ἕως μὲν τὸν κασίγνητον βίῳ
952θάλλοντ᾽ έτ᾽ εισήκουον, εῖχον ελπίδας
953φόνου ποτ᾽ αυτὸν πράκτορ᾽ ἵξεσθαι πατρός
954νῦν δ᾽ ἡνίκ᾽ ουκέτ᾽ έστιν, εις σὲ δὴ βλέπω,
955ὅπως τὸν αυτόχειρα πατρῴου φόνου
956ξὺν τῇδ᾽ αδελφῇ μὴ κατοκνήσεις κτανεῖν
957Αίγισθον: ουδὲν γάρ σε δεῖ κρύπτειν μ᾽ έτι
958ποῖ γὰρ μενεῖς ῥᾴθυμος, εις τίν᾽ ελπίδων
959βλέψασ᾽ έτ᾽ ορθήν ᾗ πάρεστι μὲν στένειν
960πλούτου πατρῴου κτῆσιν εστερημένῃ,
961πάρεστι δ᾽ αλγεῖν ες τοσόνδε τοῦ χρόνου
962άλεκτρα γηράσκουσαν ανυμέναιά τε
963καὶ τῶνδε μέντοι μηκέτ᾽ ελπίσῃς ὅπως
964τεύξει ποτ᾽ ου γὰρ ὧδ᾽ άβουλός εστ᾽ ανὴρ
965Αίγισθος ὥστε σόν ποτ᾽ ὴ κἀμὸν γένος
966βλαστεῖν εᾶσαι, πημονὴν αὑτῷ σαφῆ
967αλλ᾽ ὴν επίσπῃ τοῖς εμοῖς βουλεύμασιν,
968πρῶτον μὲν ευσέβειαν εκ πατρὸς κάτω
969θανόντος οίσει τοῦ κασιγνήτου θ᾽ ἅμα
970έπειτα δ᾽, ὥσπερ εξέφυς, ελευθέρα
971καλεῖ τὸ λοιπὸν καὶ γάμων επαξίων
972τεύξει φιλεῖ γὰρ πρὸς τὰ χρηστὰ πᾶς ὁρᾶν
973λόγων γε μὴν εύκλειαν ουχ ὁρᾷς ὅσην
974σαυτῇ τε κἀμοὶ προσβαλεῖς πεισθεῖσ᾽ εμοί;
975τίς γάρ ποτ᾽ αστῶν ὴ ξένων ἡμᾶς ιδὼν
976τοιοῖσδ᾽ επαίνοις ουχὶ δεξιώσεται
977ίδεσθε τώδε τὼ κασιγνήτω, φίλοι,
978ὣ τὸν πατρῷον οῖκον εξεσωσάτην,
979ὣ τοῖσιν εχθροῖς εῦ βεβηκόσιν ποτὲ
980ψυχῆς αφειδήσαντε προὐστήτην φόνου
981τούτω φιλεῖν χρή, τώδε χρὴ πάντας σέβειν,
982τώδ᾽ έν θ᾽ ἑορταῖς έν τε πανδήμῳ πόλει
983τιμᾶν ἅπαντας οὕνεκ᾽ ανδρείας χρεών.
984τοιαῦτά τοι νὼ πᾶς τις εξερεῖ βροτῶν,
985ζώσαιν θανούσαιν θ᾽ ὥστε μὴ ᾽ κλιπεῖν κλέος
986αλλ᾽, ῶ φίλη, πείσθητι, συμπόνει πατρί,
987σύγκαμν᾽ αδελφῷ, παῦσον εκ κακῶν εμέ,
988παῦσον δὲ σαυτήν, τοῦτο γιγνώσκουσ᾽ ὅτι
989ζῆν αισχρὸν αισχρῶς τοῖς καλῶς πεφυκόσιν.
990εν τοῖς τοιούτοις εστὶν ἡ προμηθία
991καὶ τῷ λέγοντι καὶ κλύοντι σύμμαχος
992καὶ πρίν γε φωνεῖν, ῶ γυναῖκες, ει φρενῶν
993ετύγχαν᾽ αὕτη μὴ κακῶν, εσῴζετ᾽ ὰν
994τὴν ευλάβειαν, ὥσπερ ουχὶ σῴζεται
995ποῖ γάρ ποτ᾽ εμβλέψασα τοιοῦτον θράσος
996αυτή θ᾽ ὁπλίζει κἄμ᾽ ὑπηρετεῖν καλεῖς;
997ουκ εισορᾷς γυνὴ μὲν ου δ᾽ ανὴρ έφυς,
998σθένεις δ᾽ έλασσον τῶν εναντίων χερί
999δαίμων δὲ τοῖς μὲν ευτυχεῖ καθ᾽ ἡμέραν,
1000ἡμῖν δ᾽ απορρεῖ κἀπὶ μηδὲν έρχεται.
1001τίς οῦν τοιοῦτον άνδρα βουλεύων ἑλεῖν
1002άλυπος άτης εξαπαλλαχθήσεται
1003ὅρα κακῶς πράσσοντε μὴ μείζω κακὰ
1004κτησώμεθ᾽, εί τις τούσδ᾽ ακούσεται λόγους
1005λύει γὰρ ἡμῖν ουδὲν ου δ᾽ επωφελεῖ
1006βάξιν καλὴν λαβόντε δυσκλεῶς θανεῖν
1007ου γὰρ θανεῖν έχθιστον, αλλ᾽ ὅταν θανεῖν
1008χρῄζων τις εῖτα μη δὲ τοῦτ᾽ έχῃ λαβεῖν.
1009αλλ᾽ αντιάζω, πρὶν πανωλέθρους τὸ πᾶν
1010ἡμᾶς τ᾽ ολέσθαι κἀξερημῶσαι γένος,
1011κατάσχες οργήν. καὶ τὰ μὲν λελεγμένα
1012άρρητ᾽ εγώ σοι κἀτελῆ φυλάξομαι,
1013αυτὴ δὲ νοῦν σχὲς αλλὰ τῷ χρόνῳ ποτέ,
1014σθένουσα μηδὲν τοῖς κρατοῦσιν εικαθεῖν.
1015 πείθου προνοίας ουδὲν ανθρώποις έφυ
1016κέρδος λαβεῖν άμεινον ου δὲ νοῦ σοφοῦ
1017απροσδόκητον ουδὲν είρηκας καλῶς δ᾽
1018ῄδη σ᾽ απορρίψουσαν ἁπηγγελλόμην
1019αλλ᾽ αυτόχειρί μοι μόνῃ τε δραστέον
1020τοὔργον τόδ᾽: ου γὰρ δὴ κενόν γ᾽ αφήσομεν
1021 φεῦ :
1022είθ᾽ ώφελες τοιάδε τὴν γνώμην πατρὸς
1023θνῄσκοντος εῖναι πᾶν γὰρ ὰν κατειργάσω
1024αλλ᾽ ῆ φύσιν γε, τὸν δὲ νοῦν ἥσσων τότε.
1025άσκει τοιαύτη νοῦν δι᾽ αιῶνος μένειν ὡς ουχὶ συνδράσουσα νουθετεῖς τάδε
1026εικὸς γὰρ εγχειροῦντα καὶ πράσσειν κακῶς.
1027ζηλῶ σε τοῦ νοῦ, τῆς δὲ δειλίας στυγῶ
1028ανέξομαι κλύουσα χὤταν εῦ λέγῃς
1029αλλ᾽ ού ποτ᾽ εξ εμοῦ γε μὴ πάθῃς τόδε
1030μακρὸς τὸ κρῖναι ταῦτα χὠ λοιπὸς χρόνος.
1031 άπελθε σοὶ γὰρ ωφέλησις ουκ ένι
1032 ένεστιν αλλὰ σοὶ μάθησις ου πάρα
1033ελθοῦσα μητρὶ ταῦτα πάντ᾽ έξειπε σῇ
1034ου δ᾽ αῦ τοσοῦτον έχθος εχθαίρω σ᾽ εγώ
1035αλλ᾽ οῦν επίστω γ᾽ οἷ μ᾽ ατιμίας άγεις
1036ατιμίας μὲν ού, προμηθίας δὲ σοῦ.
1037τῷ σῷ δικαίῳ δῆτ᾽ επισπέσθαι με δεῖ
1038ὅταν γὰρ εῦ φρονῇς, τόθ᾽ ἡγήσει σὺ νῷν
1039ῆ δεινὸν εῦ λέγουσαν εξαμαρτάνειν.
1040είρηκας ορθῶς ᾧ σὺ πρόσκεισαι κακῷ
1041τί δ᾽; ου δοκῶ σοι ταῦτα σὺν δίκῃ λέγειν
1042αλλ᾽ έστιν ένθα χἠ δίκη βλάβην φέρει
1043τούτοις εγὼ ζῆν τοῖς νόμοις ου βούλομαι
1044αλλ᾽ ει ποήσεις ταῦτ᾽, επαινέσεις εμέ
1045καὶ μὴν ποήσω γ᾽ ουδὲν εκπλαγεῖσά σε
1046καὶ τοῦτ᾽ αληθές, ου δὲ βουλεύσει πάλιν;
1047βουλῆς γὰρ ουδέν εστιν έχθιον κακῆς
1048φρονεῖν έοικας ουδὲν ὧν εγὼ λέγω
1049πάλαι δέδοκται ταῦτα κοὐ νεωστί μοι
1050άπειμι τοίνυν ού τε γὰρ σὺ τἄμ᾽ έπη
1051τολμᾷς επαινεῖν ού τ᾽ εγὼ τοὺς σοὺς τρόπους.
1052αλλ᾽ είσιθ᾽ ού σοι μὴ μεθέψομαί ποτε,
1053ου δ᾽ ὴν σφόδρ᾽ ἱμείρουσα τυγχάνῃς επεὶ
1054πολλῆς ανοίας καὶ τὸ θηρᾶσθαι κενά.
1055αλλ᾽ ει σεαυτῇ τυγχάνεις δοκοῦσά τι
1056φρονεῖν, φρόνει τοιαῦθ᾽ ὅταν γὰρ εν κακοῖς
1057ήδη βεβήκῃς, τἄμ᾽ επαινέσεις έπη
1058τί τοὺς άνωθεν φρονιμωτάτους οιωνοὺς εσορώμενοι τροφᾶς
1061κηδομένους αφ᾽ ὧν τε βλάστωσιν αφ᾽ ὧν τ᾽ όνασιν εὕρ -
1062ωσι, τάδ᾽ ουκ επ᾽ ίσας τελοῦμεν
1063αλλ᾽ ου τὰν Διὸς αστραπὰν
1064καὶ τὰν ουρανίαν Θέμιν,
1065δαρὸν ουκ απόνητοι.
1066ῶ χθονία βροτοῖσι φάμα, κατά μοι βόασον οικτρὰν
1067όπα τοῖς ένερθ᾽ Ατρείδαις, αχόρευτα φέρουσ᾽
1068ονείδη
1069ὅτι σφὶν ήδη τὰ μὲν εκ δόμων νοσεῖ δή, τὰ δὲ πρὸς τέκνων διπλῆ
1071φύλοπις ουκέτ᾽ εξισοῦται φιλοτασίῳ διαί -
1072τᾳ: πρόδοτος δὲ μόνα σαλεύει
1073Ηλέκτρα, τὸν αεὶ πατρὸς
1076δειλαία στενάχουσ᾽, ὅπως
1077ἁ πάνδυρτος αηδών,
1078ού τε τι τοῦ θανεῖν προμηθὴς τό τε μὴ βλέπειν ἑτοίμα,
1079διδύμαν ἑλοῦσ᾽ Ερινύν: τίς ὰν εύπατρις ὧδε βλάστοι
1081ουδεὶς τῶν αγαθῶν γὰρ
1082ζῶν κακῶς εύκλειαν αισχῦναι θέλει
1083νώνυμος, ῶ παῖ παῖ
1084ὡς καὶ σὺ πάγκλαυτον αιῶνα κοινὸν εἵλου,
1086τὸ μὴ καλὸν καθοπλίσασα, δύο φέρειν εν ἑνὶ λόγῳ,
1087σοφά τ᾽ αρίστα τε παῖς κεκλῆσθαι
1088ζῴης μοι καθύπερθεν
1091χειρὶ καὶ πλούτῳ τεῶν εχθρῶν ὅσον
1092νῦν ὑπόχειρ ναίεις
1093επεί σ᾽ εφηύρηκα μοίρᾳ μὲν ουκ εν εσθλᾷ
1094βεβῶσαν, ἃ δὲ μέγιστ᾽ έβλαστε νόμιμα, τῶνδε φερομέναν
1096άριστα τᾷ Ζηνὸς ευσεβείᾳ.
1097ᾶρ᾽, ῶ γυναῖκες, ορθά τ᾽ εισηκούσαμεν
1098ορθῶς θ᾽ ὁδοιποροῦμεν ένθα χρῄζομεν
1099τί δ᾽ εξερευνᾷς καὶ τί βουληθεὶς πάρει
1101Αίγισθον ένθ᾽ ῴκηκεν ἱστορῶ πάλαι.
1102αλλ᾽ εῦ θ᾽ ἱκάνεις χὠ φράσας αζήμιος.
1103τίς οῦν ὰν ὑμῶν τοῖς έσω φράσειεν ὰν
1104ἡμῶν ποθεινὴν κοινόπουν παρουσίαν
1105ἥδ᾽, ει τὸν άγχιστόν γε κηρύσσειν χρεών.
1106ίθ᾽, ῶ γύναι, δήλωσον εισελθοῦσ᾽ ὅτι
1107Φωκῆς ματεύουσ᾽ άνδρες Αίγισθόν τινες
1108οίμοι τάλαιν᾽, ου δή ποθ᾽ ἧς ηκούσαμεν
1109φήμης φέροντες εμφανῆ τεκμήρια;
1110ουκ οῖδα τὴν σὴν κληδόν᾽ αλλά μοι γέρων
1111εφεῖτ᾽ Ορέστου Στρόφιος αγγεῖλαι πέρι
1112τί δ᾽ έστιν, ῶ ξέν᾽ ὥς μ᾽ ὑπέρχεται φόβος
1113φέροντες αυτοῦ σμικρὰ λείψαν᾽ εν βραχεῖ
1114τεύχει θανόντος, ὡς ὁρᾷς, κομίζομεν
1115οὶ ᾽ γὼ τάλαινα, τοῦτ᾽ εκεῖν᾽ ήδη σαφὲς
1116πρόχειρον άχθος, ὡς έοικε, δέρκομαι
1117είπερ τι κλαίεις τῶν Ορεστείων κακῶν,
1118τόδ᾽ άγγος ίσθι σῶμα τοὐκείνου στέγον
1119ῶ ξεῖνε, δός νυν, πρὸς θεῶν, είπερ τόδε
1120κέκευθεν αυτὸν τεῦχος, εις χεῖρας λαβεῖν,
1121ὅπως εμαυτὴν καὶ γένος τὸ πᾶν ὁμοῦ
1122ξὺν τῇδε κλαύσω κἀποδύρωμαι σποδῷ.
1123δόθ᾽, ἥτις εστί, προσφέροντες ου γὰρ ὡς
1124εν δυσμενείᾳ γ᾽ οῦσ᾽ επαιτεῖται τάδε,
1125αλλ᾽ ὴ φίλων τις ὴ πρὸς αἵματος φύσιν
1126ῶ φιλτάτου μνημεῖον ανθρώπων εμοὶ
1127ψυχῆς Ορέστου λοιπόν, ὥς σ᾽ απ᾽ ελπίδων
1128ουχ ὧνπερ εξέπεμπον εισεδεξάμην
1129νῦν μὲν γὰρ ουδὲν όντα βαστάζω χεροῖν,
1130δόμων δέ σ᾽, ῶ παῖ, λαμπρὸν εξέπεμψ᾽ εγώ
1131ὡς ώφελον πάροιθεν εκλιπεῖν βίον,
1132πρὶν ες ξένην σε γαῖαν εκπέμψαι χεροῖν
1133κλέψασα ταῖνδε κἀνασώσασθαι φόνου,
1134ὅπως θανὼν έκεισο τῇ τόθ᾽ ἡμέρᾳ,
1135τύμβου πατρῴου κοινὸν ειληχὼς μέρος.
1136νῦν δ᾽ εκτὸς οίκων κἀπὶ γῆς άλλης φυγὰς
1137κακῶς απώλου, σῆς κασιγνήτης δίχα,
1138κοὔτ᾽ εν φίλαισι χερσὶν ἡ τάλαιν᾽ εγὼ
1139λουτροῖς σ᾽ εκόσμησ᾽ ού τε παμφλέκτου πυρὸς
1140ανειλόμην, ὡς εικός, άθλιον βάρος,
1141αλλ᾽ εν ξέναισι χερσὶ κηδευθεὶς τάλας
1142σμικρὸς προσήκεις όγκος εν σμικρῷ κύτει.
1143οίμοι τάλαινα τῆς εμῆς πάλαι τροφῆς
1144ανωφελήτου, τὴν εγὼ θάμ᾽ αμφὶ σοὶ
1145πόνῳ γλυκεῖ παρέσχον: ού τε γάρ ποτε
1146μητρὸς σύ γ᾽ ῆσθα μᾶλλον ὴ κἀμοῦ φίλος,
1147ούθ᾽ οἱ κατ᾽ οῖκον ῆσαν, αλλ᾽ εγὼ τροφός,
1148εγὼ δ᾽ αδελφὴ σοὶ προσηυδώμην αεί.
1149νῦν δ᾽ εκλέλοιπε ταῦτ᾽ εν ἡμέρᾳ μιᾷ
1150θανόντι σὺν σοί πάντα γὰρ συναρπάσας
1151θύελλ᾽ ὅπως βέβηκας. οίχεται πατήρ
1152τέθνηκ᾽ εγὼ σοί φροῦδος αυτὸς εῖ θανών
1153γελῶσι δ᾽ εχθροί μαίνεται δ᾽ ὑφ᾽ ἡδονῆς
1154μήτηρ αμήτωρ, ἧς εμοὶ σὺ πολλάκις
1155φήμας λάθρᾳ προύπεμπες ὡς φανούμενος
1156τιμωρὸς αυτός αλλὰ ταῦθ᾽ ὁ δυστυχὴς
1157δαίμων ὁ σός τε κἀμὸς εξαφείλετο,
1158ὅς σ᾽ ὧδέ μοι προύπεμψεν αντὶ φιλτάτης
1159μορφῆς σποδόν τε καὶ σκιὰν ανωφελῆ.
1160οίμοι μοι.
1161ῶ δέμας οικτρόν. φεῦ φεῦ.
1162ῶ δεινοτάτας, οίμοι μοι,
1163πεμφθεὶς κελεύθους, φίλταθ᾽, ὥς μ᾽ απώλεσας
1164απώλεσας δῆτ᾽, ῶ κασίγνητον κάρα
1165τοιγὰρ σὺ δέξαι μ᾽ ες τὸ σὸν τόδε στέγος,
1166τὴν μηδὲν εις τὸ μηδέν, ὡς σὺν σοὶ κάτω
1167ναίω τὸ λοιπόν: καὶ γὰρ ἡνίκ᾽ ῆσθ᾽ άνω,
1168ξὺν σοὶ μετεῖχον τῶν ίσων, καὶ νῦν ποθῶ
1169τοῦ σοῦ θανοῦσα μὴ απολείπεσθαι τάφου
1170τοὺς γὰρ θανόντας ουχ ὁρῶ λυπουμένους
1171θνητοῦ πέφυκας πατρός, Ηλέκτρα, φρόνει,
1172θνητὸς δ᾽ Ορέστης. ὥστε μὴ λίαν στένε.
1173πᾶσιν γὰρ ἡμῖν τοῦτ᾽ οφείλεται παθεῖν
1174φεῦ φεῦ. τί λέξω ποῖ λόγων αμηχανῶν
1175έλθω κρατεῖν γὰρ ουκέτι γλώσσης σθένω
1176τί δ᾽ έσχες άλγος πρὸς τί τοῦτ᾽ ειπὼν κυρεῖς
1177ῆ σὸν τὸ κλεινὸν εῖδος Ηλέκτρας τόδε;
1178τόδ᾽ έστ᾽ εκεῖνο, καὶ μάλ᾽ αθλίως έχον
1179οίμοι ταλαίνης ᾶρα τῆσδε συμφορᾶς.
1180ου δή ποτ᾽, ῶ ξέν᾽, αμφ᾽ εμοὶ στένεις τάδε
1181ῶ σῶμ᾽ ατίμως κἀθέως εφθαρμένον.
1182ούτοι ποτ᾽ άλλην ὴ ᾽ μὲ δυσφημεῖς, ξένε.
1183φεῦ τῆς ανύμφου δυσμόρου τε σῆς τροφῆς,
1184τί δή ποτ᾽, ῶ ξέν᾽, ὧδ᾽ επισκοπῶν στένεις
1185ὡς ουκ άρ᾽ ῄδη τῶν εμῶν ουδὲν κακῶν.
1186εν τῷ διέγνως τοῦτο τῶν ειρημένων
1187ὁρῶν σε πολλοῖς εμπρέπουσαν άλγεσιν.
1188καὶ μὴν ὁρᾷς γε παῦρα τῶν εμῶν κακῶν
1189καὶ πῶς γένοιτ᾽ ὰν τῶνδ᾽ έτ᾽ εχθίω βλέπειν
1190ὁθούνεκ᾽ ειμὶ τοῖς φονεῦσι σύντροφος
1191τοῖς τοῦ; πόθεν τοῦτ᾽ εξεσήμηνας κακόν
1192τοῖς πατρός: εῖτα τοῖσδε δουλεύω βίᾳ
1193τίς γάρ σ᾽ ανάγκῃ τῇδε προτρέπει βροτῶν
1194μήτηρ καλεῖται, μητρὶ δ᾽ ουδὲν εξισοῖ
1195τί δρῶσα; πότερα χερσὶν ὴ λύμῃ βίου;
1196καὶ χερσὶ καὶ λύμαισι καὶ πᾶσιν κακοῖς.
1197ου δ᾽ οὑπαρήξων ου δ᾽ ὁ κωλύσων πάρα
1198ου δῆθ᾽. ὃς ῆν γάρ μοι σὺ προὔθηκας σποδόν
1199ῶ δύσποτμ᾽, ὡς ὁρῶν σ᾽ εποικτίρω πάλαι
1200μόνος βροτῶν νυν ίσθ᾽ εποικτίρας ποτέ
1201μόνος γὰρ ἥκω τοῖς ίσοις αλγῶν κακοῖς
1202ου δή ποθ᾽ ἡμῖν ξυγγενὴς ἥκεις ποθέν
1203εγὼ φράσαιμ᾽ άν, ει τὸ τῶνδ᾽ εύνουν πάρα
1204αλλ᾽ εστὶν εύνουν, ὥστε πρὸς πιστὰς ερεῖς
1205μέθες τόδ᾽ άγγος νῦν, ὅπως τὸ πᾶν μάθῃς
1206μὴ δῆτα πρὸς θεῶν τοῦτό μ᾽ εργάσῃ, ξένε
1207πείθου λέγοντι κοὐχ ἁμαρτήσει ποτέ
1208μή, πρὸς γενείου, μὴ ᾽ ξέλῃ τὰ φίλτατα
1209ού φημ᾽ εάσειν
1210ῶ τάλαιν᾽ εγὼ σέθεν, Ορέστα, τῆς σῆς ει στερήσομαι ταφῆς.
1211εύφημα φώνει πρὸς δίκης γὰρ ου στένεις
1212πῶς τὸν θανόντ᾽ αδελφὸν ου δίκῃ στένω
1213ού σοι προσήκει τήνδε προσφωνεῖν φάτιν
1214οὕτως άτιμός ειμι τοῦ τεθνηκότος
1215άτιμος ουδενὸς σύ: τοῦτο δ᾽ ουχὶ σόν.
1216είπερ γ᾽ Ορέστου σῶμα βαστάζω τόδε;
1217αλλ᾽ ουκ Ορέστου, πλὴν λόγῳ γ᾽ ησκημένον.
1218ποῦ δ᾽ έστ᾽ εκείνου τοῦ ταλαιπώρου τάφος
1219ουκ έστι τοῦ γὰρ ζῶντος ουκ έστιν τάφος
1220πῶς εῖπας, ῶ παῖ
1221ψεῦδος ουδὲν ὧν λέγω.
1222ῆ ζῇ γὰρ ἁνήρ
1223είπερ έμψυχός γ᾽ εγώ.
1224ῆ γὰρ σὺ κεῖνος;
1225τήνδε προσβλέψασά μου
1226σφραγῖδα πατρὸς έκμαθ᾽ ει σαφῆ λέγω
1227ῶ φίλτατον φῶς.
1228φίλτατον, συμμαρτυρῶ.
1229ῶ φθέγμ᾽, αφίκου
1230μηκέτ᾽ άλλοθεν πύθῃ
1231έχω σε χερσίν
1232ὡς τὰ λοίπ᾽ έχοις αεί.
1233ῶ φίλταται γυναῖκες, ῶ πολίτιδες,
1234ὁρᾶτ᾽ Ορέστην τόνδε, μηχαναῖσι μὲν
1235θανόντα, νῦν δὲ μηχαναῖς σεσωσμένον ὁρῶμεν, ῶ παῖ, κἀπὶ συμφοραῖσί μοι
1231γεγηθὸς ἕρπει δάκρυον ομμάτων άπο
1232ιὼ γοναί,
1233γοναὶ σωμάτων εμοὶ φιλτάτων,
1234εμόλετ᾽ αρτίως,
1235εφηύρετ᾽, ήλθετ᾽, είδεθ᾽ οὓς εχρῄζετε
1236 πάρεσμεν αλλὰ σῖγ᾽ έχουσα πρόσμενε
1237τί δ᾽ έστιν
1238σιγᾶν άμεινον, μή τις ένδοθεν κλύῃ.
1239αλλ᾽ ου μὰ τὴν άδμητον αιὲν Άρτεμιν,
1240τόδε μὲν ού ποτ᾽ αξιώσω τρέσαι,
1241περισσὸν άχθος ένδον
1242γυναικῶν ὸν αιεί
1243ὅρα γε μὲν δὴ κἀν γυναιξὶν ὡς Άρης
1244ένεστιν εῦ δ᾽ έξοισθα πειραθεῖσά που
1245οτοτοτοτοῖ τοτοῖ,
1246ανέφελον ενέβαλες ού ποτε καταλύσιμον,
1247ου δέ ποτε λησόμενον ἁμέτερον
1248οἷον έφυ κακόν
1251έξοιδα, παῖ, ταῦτ᾽ αλλ᾽ ὅταν παρουσία
1252φράζῃ, τότ᾽ έργων τῶνδε μεμνῆσθαι χρεών.
1253ὁ πᾶς εμοί,
1254ὁ πᾶς ὰν πρέποι παρὼν εννέπειν
1255τάδε δίκᾳ χρόνος
1256μόλις γὰρ έσχον νῦν ελεύθερον στόμα
1257ξύμφημι κἀγώ τοιγαροῦν σῴζου τόδε
1258τί δρῶσα;
1259οὗ μή ᾽ στι καιρὸς μὴ μακρὰν βούλου λέγειν
1260τίς οῦν ὰν αξίαν γε σοῦ πεφηνότος
1261μεταβάλοιτ᾽ ὰν ὧδε σιγὰν λόγων
1262επεί σε νῦν αφράστως
1263αέλπτως τ᾽ εσεῖδον.
1264τότ᾽ εῖδες, εῦτε θεοί μ᾽ επώτρυναν
1265έφρασας ὑπερτέραν
1266τᾶς πάρος έτι χάριτος, εί σε θεὸς επόρισεν
1267ἁμέτερα πρὸς μέλαθρα δαιμόνιον
1268αυτὸ τίθημ᾽ εγώ
1271τὰ μέν σ᾽ οκνῶ χαίρουσαν ειργαθεῖν, τὰ δὲ
1272δέδοικα λίαν ἡδονῇ νικωμένην
1273ιὼ χρόνῳ μακρῷ φιλτάταν ὁδὸν
1274επαξιώσας ὧδέ μοι φανῆναι,
1275μή τί με, πολύπονον ὧδ᾽ ιδὼν
1276τί μὴ ποήσω
1277μή μ᾽ αποστερήσῃς
1278τῶν σῶν προσώπων ἁδονὰν μεθέσθαι
1279ῆ κάρτα κἂν άλλοισι θυμοίμην ιδών
1280 ξυναινεῖς
1281τί μὴν ού;
1282ῶ φίλαι, έκλυον ἃν εγὼ ου δ᾽ ὰν ήλπισ᾽ αυδάν,
1283ου δ᾽ ὰν έσχον ὁρμὰν
1284άναυδον ου δὲ σὺν βοᾷ κλύουσα,
1285τάλαινα. νῦν δ᾽ έχω σε προυφάνης δὲ
1286φιλτάταν έχων πρόσοψιν,
1287ἇς εγὼ ου δ᾽ ὰν εν κακοῖς λαθοίμαν
1288τὰ μὲν περισσεύοντα τῶν λόγων άφες,
1289καὶ μήτε μήτηρ ὡς κακὴ δίδασκέ με,
1290μήθ᾽ ὡς πατρῴαν κτῆσιν Αίγισθος δόμων
1291αντλεῖ, τὰ δ᾽ εκχεῖ, τὰ δὲ διασπείρει μάτην:
1292χρόνου γὰρ άν σοι καιρὸν εξείργοι λόγος
1293ἃ δ᾽ ἁρμόσει μοι τῷ παρόντι νῦν χρόνῳ
1294σήμαιν᾽, ὅπου φανέντες ὴ κεκρυμμένοι
1295γελῶντας εχθροὺς παύσομεν τῇ νῦν ὁδῷ
1296οὕτω δ᾽ ὅπως μήτηρ σε μὴ ᾽ πιγνώσεται
1297φαιδρῷ προσώπῳ νῷν επελθόντοιν δόμους:
1298αλλ᾽ ὡς επ᾽ άτῃ τῇ μάτην λελεγμένῃ
1299στέναζ᾽: ὅταν γὰρ ευτυχήσωμεν, τότε
1300χαίρειν παρέσται καὶ γελᾶν ελευθέρως
1301αλλ᾽ ῶ κασίγνηθ᾽, ὧδ᾽ ὅπως καὶ σοὶ φίλον
1302καὶ τοὐμὸν έσται τῇδ᾽: επεὶ τὰς ἡδονὰς
1303πρὸς σοῦ λαβοῦσα κοὐκ εμὰς εκτησάμην,
1304κοὐδ᾽ άν σε λυπήσασα δεξαίμην βραχὺ
1305αυτὴ μέγ᾽ εὑρεῖν κέρδος: ου γὰρ ὰν καλῶς
1306ὑπηρετοίην τῷ παρόντι δαίμονι
1307αλλ᾽ οῖσθα μὲν τἀνθένδε, πῶς γὰρ ού; κλύων
1308ὁθούνεκ᾽ Αίγισθος μὲν ου κατὰ στέγας,
1309μήτηρ δ᾽ εν οίκοις: ἣν σὺ μὴ δείσῃς ποθ᾽ ὡς
1310γέλωτι τοὐμὸν φαιδρὸν όψεται κάρα.
1311μῖσός τε γὰρ παλαιὸν εντέτηκέ μοι,
1312κἀπεί σ᾽ εσεῖδον, ού ποτ᾽ εκλήξω χαρᾷ
1313δακρυρροοῦσα πῶς γὰρ ὰν λήξαιμ᾽ εγώ,
1314ἥτις μιᾷ σε τῇδ᾽ ὁδῷ θανόντα τε
1315καὶ ζῶντ᾽ εσεῖδον είργασαι δέ μ᾽ άσκοπα
1316ὥστ᾽ ει πατήρ μοι ζῶν ἵκοιτο, μηκέτ᾽ ὰν
1317τέρας νομίζειν αυτό, πιστεύειν δ᾽ ὁρᾶν.
1318ὅτ᾽ οῦν τοιαύτην ἡμὶν εξήκεις ὁδόν,
1319άρχ᾽ αυτὸς ὥς σοι θυμός: ὡς εγὼ μόνη
1320ουκ ὰν δυοῖν ἥμαρτον: ὴ γὰρ ὰν καλῶς
1321έσωσ᾽ εμαυτὴν ὴ καλῶς απωλόμην
1322σιγᾶν επῄνεσ᾽ ὡς επ᾽ εξόδῳ κλύω τῶν ένδοθεν χωροῦντος
1323είσιτ᾽, ῶ ξένοι,
1324άλλως τε καὶ φέροντες οἷ᾽ ὰν ού τε τις
1325δόμων απώσαιτ᾽ ού τ᾽ ὰν ἡσθείη λαβών
1326ῶ πλεῖστα μῶροι καὶ φρενῶν τητώμενοι,
1327πότερα παρ᾽ ουδὲν τοῦ βίου κήδεσθ᾽ έτι
1328ὴ νοῦς ένεστιν ούτις ὑμὶν εγγενής,
1329ὅτ᾽ ου παρ᾽ αυτοῖς, αλλ᾽ εν αυτοῖσιν κακοῖς
1330τοῖσιν μεγίστοις όντες ου γιγνώσκετε
1331αλλ᾽ ει σταθμοῖσι τοῖσδε μὴ ᾽ κύρουν εγὼ
1332πάλαι φυλάσσων, ῆν ὰν ὑμὶν εν δόμοις
1333τὰ δρώμεν᾽ ὑμῶν πρόσθεν ὴ τὰ σώματα:
1334νῦν δ᾽ ευλάβειαν τῶνδε προυθέμην εγώ
1335καὶ νῦν απαλλαχθέντε τῶν μακρῶν λόγων
1336καὶ τῆς απλήστου τῆσδε σὺν χαρᾷ βοῆς
1337είσω παρέλθεθ᾽, ὡς τὸ μὲν μέλλειν κακὸν
1338εν τοῖς τοιούτοις έστ᾽, απηλλάχθαι δ᾽ ακμή.
1339πῶς οῦν έχει τἀντεῦθεν εισιόντι μοι
1340 καλῶς : ὑπάρχει γάρ σε μὴ γνῶναί τινα
1341ήγγειλας, ὡς έοικεν, ὡς τεθνηκότα
1342εἷς τῶν εν Ἅιδου μάνθαν᾽ ενθάδ᾽ ὼν ανήρ
1343χαίρουσιν οῦν τούτοισιν ὴ τίνες λόγοι;
1344τελουμένων είποιμ᾽ άν ὡς δὲ νῦν έχει,
1345καλῶς τὰ κείνων πάντα, καὶ τὰ μὴ καλῶς.
1346τίς οὗτός εστ᾽, αδελφέ πρὸς θεῶν φράσον
1347ουχὶ ξυνίης
1348ου δέ γ᾽ ες θυμὸν φέρω
1349ουκ οῖσθ᾽ ὅτῳ μ᾽ έδωκας εις χέρας ποτέ
1350 ποίῳ ; τί φωνεῖς
1351οὗ τὸ Φωκέων πέδον ὑπεξεπέμφθην σῇ προμηθίᾳ χεροῖν.
1351ῆ κεῖνος οὗτος, ὅν ποτ᾽ εκ πολλῶν εγὼ
1352μόνον προσηῦρον πιστὸν εν πατρὸς φόνῳ;
1353ὅδ᾽ εστί μή μ᾽ έλεγχε πλείοσιν λόγοις
1354ῶ φίλτατον φῶς, ῶ μόνος σωτὴρ δόμων
1355Αγαμέμνονος, πῶς ῆλθες ῆ σὺ κεῖνος εῖ,
1356ὃς τόνδε κἄμ᾽ έσωσας εκ πολλῶν πόνων;
1357ῶ φίλταται μὲν χεῖρες, ἥδιστον δ᾽ έχων
1358ποδῶν ὑπηρέτημα, πῶς οὕτω πάλαι
1359ξυνών μ᾽ έληθες ου δ᾽ έφαινες, αλλά με
1360λόγοις απώλλυς, έργ᾽ έχων ἥδιστ᾽ εμοί
1361χαῖρ᾽, ῶ πάτερ πατέρα γὰρ εισορᾶν δοκῶ
1362 χαῖρ᾽ ίσθι δ᾽ ὡς μάλιστά σ᾽ ανθρώπων εγὼ
1363ήχθηρα κἀφίλησ᾽ εν ἡμέρᾳ μιᾷ.
1364αρκεῖν δοκεῖ μοι τοὺς γὰρ εν μέσῳ λόγους
1365πολλαὶ κυκλοῦνται νύκτες ἡμέραι τ᾽ ίσαι,
1366αἳ ταῦτά σοι δείξουσιν, Ηλέκτρα, σαφῆ
1367σφῷν δ᾽ εννέπω γε τοῖν παρεστώτοιν ὅτι
1368νῦν καιρὸς έρδειν: νῦν Κλυταιμνήστρα μόνη,
1369νῦν ούτις ανδρῶν ένδον: ει δ᾽ εφέξετον,
1370φροντίζεθ᾽ ὡς τούτοις τε καὶ σοφωτέροις
1371άλλοισι τούτων πλείοσιν μαχούμενοι
1372ουκ ὰν μακρῶν έθ᾽ ἡμὶν ουδὲν ὰν λόγων,
1373Πυλάδη, τόδ᾽ είη τοὔργον, αλλ᾽ ὅσον τάχος
1374χωρεῖν έσω, πατρῷα προσκύσανθ᾽ ἕδη
1375θεῶν, ὅσοιπερ πρόπυλα ναίουσιν τάδε
1376άναξ Άπολλον, ἵλεως αυτοῖν κλύε
1377εμοῦ τε πρὸς τούτοισιν, ἥ σε πολλὰ δὴ
1378αφ᾽ ὧν έχοιμι λιπαρεῖ προύστην χερί.
1379νῦν δ᾽, ῶ Λύκει᾽ Άπολλον, εξ οἵων έχω
1380αιτῶ, προπίτνω, λίσσομαι, γενοῦ πρόφρων
1381ἡμῖν αρωγὸς τῶνδε τῶν βουλευμάτων,
1382καὶ δεῖξον ανθρώποισι τἀπιτίμια
1383τῆς δυσσεβείας οἷα δωροῦνται θεοί
1384ίδεθ᾽ ὅποι προνέμεται
1385τὸ δυσέριστον αἷμα φυσῶν Άρης
1386βεβᾶσιν άρτι δωμάτων ὑπόστεγοι
1387μετάδρομοι κακῶν πανουργημάτων άφυκτοι κύνες,
1388ὥστ᾽ ου μακρὰν έτ᾽ αμμενεῖ
1389τοὐμὸν φρενῶν όνειρον αιωρούμενον
1391παράγεται γὰρ ενέρων
1392δολιόπους αρωγὸς είσω στέγας,
1393αρχαιόπλουτα πατρὸς εις ἑδώλια,
1394νεακόνητον αἷμα χειροῖν έχων ὁ Μαίας δὲ παῖς
1396Ἑρμῆς σφ᾽ άγει δόλον σκότῳ
1397κρύψας πρὸς αυτὸ τέρμα κοὐκέτ᾽ αμμένει
1398ῶ φίλταται γυναῖκες, ἅνδρες αυτίκα
1399τελοῦσι τοὔργον αλλὰ σῖγα πρόσμενε
1400πῶς δή; τί νῦν πράσσουσιν
1401ἡ μὲν ες τάφον
1402λέβητα κοσμεῖ, τὼ δ᾽ εφέστατον πέλας
1403σὺ δ᾽ εκτὸς ῇξας πρὸς τί
1404φρουρήσουσ᾽ ὅπως
1405Αίγισθος ἡμᾶς μὴ λάθῃ μολὼν έσω.
1406 αιαῖ . ιὼ στέγαι φίλων έρημοι, τῶν δ᾽ απολλύντων πλέαι.
1406βοᾷ τις ένδον ουκ ακούετ᾽, ῶ φίλαι
1407ήκουσ᾽ ανήκουστα δύστανος, ὥστε φρῖξαι
1408οίμοι τάλαιν᾽ Αίγισθε, ποῦ ποτ᾽ ὼν κυρεῖς
1409ιδοὺ μάλ᾽ αῦ θροεῖ τις
1410ῶ τέκνον τέκνον, οίκτιρε τὴν τεκοῦσαν
1411αλλ᾽ ουκ εκ σέθεν
1412ῳκτίρεθ᾽ οὗτος ου δ᾽ ὁ γεννήσας πατήρ
1413ῶ πόλις, ῶ γενεὰ τάλαινα, νῦν σοι
1414μοῖρα καθαμερία φθίνει φθίνει
1415ώμοι πέπληγμαι
1416παῖσον, ει σθένεις, διπλῆν
1417ώμοι μάλ᾽ αῦθις.
1418ει γὰρ Αιγίσθῳ θ᾽ ὁμοῦ.
1419τελοῦσ᾽ αραί ζῶσιν οἱ γᾶς ὑπαὶ κείμενοι
1420παλίρρυτον γὰρ αἷμ᾽ ὑπεξαιροῦσι τῶν
1421κτανόντων οἱ πάλαι θανόντες
1422καὶ μὴν πάρεισιν οἵδε φοινία δὲ χεὶρ
1423στάζει θυηλῆς Άρεος, ου δ᾽ έχω ψέγειν
1424Ορέστα, πῶς κυρεῖτε
1425τἀν δόμοισι μὲν καλῶς, Απόλλων ει καλῶς εθέσπισεν.
1426τέθνηκεν ἡ τάλαινα
1427μηκέτ᾽ εκφοβοῦ
1428μητρῷον ὥς σε λῆμ᾽ ατιμάσει ποτέ
1429 παύσασθε λεύσσω γὰρ Αίγισθον εκ προδήλου
1430ῶ παῖδες, ουκ άψορρον;
1431εισορᾶτε ποῦ τὸν άνδρ᾽
1432εφ᾽ ἡμῖν οὗτος εκ προαστίου
1433χωρεῖ γεγηθὼς
1434βᾶτε κατ᾽ αντιθύρων ὅσον τάχιστα,
1435νῦν, τὰ πρὶν εῦ θέμενοι, τάδ᾽ ὡς πάλιν.
1436 θάρσει τελοῦμεν
1437ᾗ νοεῖς έπειγέ νυν.
1438καὶ δὴ βέβηκα
1439τἀνθάδ᾽ ὰν μέλοιτ᾽ εμοί
1440δι᾽ ωτὸς ὰν παῦρά γ᾽ ὡς ηπίως εννέπειν πρὸς άνδρα τόνδε συμφέροι, λαθραῖον ὡς
1441ορούσῃ πρὸς δίκας αγῶνα
1442τίς οῖδεν ὑμῶν ποῦ ποθ᾽ οἱ Φωκῆς ξένοι,
1443οὕς φασ᾽ Ορέστην ἡμὶν αγγεῖλαι βίον
1444λελοιπόθ᾽ ἱππικοῖσιν εν ναυαγίοις;
1445σέ τοι, σὲ κρίνω, ναὶ σέ, τὴν εν τῷ πάρος
1446χρόνῳ θρασεῖαν: ὡς μάλιστα σοὶ μέλειν
1447οῖμαι, μάλιστα δ᾽ ὰν κατειδυῖαν φράσαι.
1448 έξοιδα πῶς γὰρ ουχί; συμφορᾶς γὰρ ὰν
1449έξωθεν είην τῶν εμῶν τῆς φιλτάτης
1450ποῦ δῆτ᾽ ὰν εῖεν οἱ ξένοι δίδασκέ με
1451 ένδον : φίλης γὰρ προξένου κατήνυσαν
1452ῆ καὶ θανόντ᾽ ήγγειλαν ὡς ετητύμως
1453ούκ, αλλὰ κἀπέδειξαν, ου λόγῳ μόνον.
1454πάρεστ᾽ άρ᾽ ἡμῖν ὥστε κἀμφανῆ μαθεῖν
1455πάρεστι δῆτα, καὶ μάλ᾽ άζηλος θέα.
1456ῆ πολλὰ χαίρειν μ᾽ εῖπας ουκ ειωθότως
1457χαίροις άν, εί σοι χαρτὰ τυγχάνει τάδε
1458σιγᾶν άνωγα κἀναδεικνύναι πύλας
1459πᾶσιν Μυκηναίοισιν Αργείοις θ᾽ ὁρᾶν,
1460ὡς εί τις αυτῶν ελπίσιν κεναῖς πάρος
1461εξῄρετ᾽ ανδρὸς τοῦδε, νῦν ὁρῶν νεκρὸν
1462στόμια δέχηται τἀμὰ μη δὲ πρὸς βίαν
1463εμοῦ κολαστοῦ προστυχὼν φύσῃ φρένας.
1464καὶ δὴ τελεῖται τἀπ᾽ εμοῦ τῷ γὰρ χρόνῳ
1465νοῦν έσχον, ὥστε συμφέρειν τοῖς κρείσσοσιν
1466ῶ Ζεῦ, δέδορκα φάσμ᾽ άνευ φθόνου μὲν ου
1467πεπτωκός ει δ᾽ έπεστι νέμεσις, ου λέγω
1468χαλᾶτε πᾶν κάλυμμ᾽ απ᾽ οφθαλμῶν, ὅπως
1469τὸ συγγενές τοι κἀπ᾽ εμοῦ θρήνων τύχῃ
1470αυτὸς σὺ βάσταζ᾽ ουκ εμὸν τόδ᾽, αλλὰ σόν,
1471τὸ ταῦθ᾽ ὁρᾶν τε καὶ προσηγορεῖν φίλως.
1472αλλ᾽ εῦ παραινεῖς κἀπιπείσομαι: σὺ δέ,
1473εί που κατ᾽ οῖκόν μοι Κλυταιμνήστρα, κάλει.
1474αὕτη πέλας σοῦ: μηκέτ᾽ άλλοσε σκόπει
1475οίμοι, τί λεύσσω
1476τίνα φοβεῖ τίν᾽ αγνοεῖς
1477τίνων ποτ᾽ ανδρῶν εν μέσοις αρκυστάτοις πέπτωχ᾽ ὁ τλήμων
1478ου γὰρ αισθάνει πάλαι
1479ζῶν τοῖς θανοῦσιν οὕνεκ᾽ ανταυδᾷς ίσα
1480οίμοι, ξυνῆκα τοὔπος ου γὰρ έσθ᾽ ὅπως
1481ὅδ᾽ ουκ Ορέστης έσθ᾽ ὁ προσφωνῶν εμέ
1482καὶ μάντις ὼν άριστος εσφάλλου πάλαι
1483όλωλα δὴ δείλαιος αλλά μοι πάρες κἂν σμικρὸν ειπεῖν
1484μὴ πέρα λέγειν έα
1485πρὸς θεῶν, αδελφέ, μη δὲ μηκύνειν λόγους τί γὰρ βροτῶν ὰν σὺν κακοῖς μεμιγμένων
1486θνῄσκειν ὁ μέλλων ου χρόνου κέρδος φέροι
1487αλλ᾽ ὡς τάχιστα κτεῖνε καὶ κτανὼν πρόθες
1488ταφεῦσιν, ὧν τόνδ᾽ εικός εστι τυγχάνειν,
1489άποπτον ἡμῶν ὡς εμοὶ τόδ᾽ ὰν κακῶν
1490μόνον γένοιτο τῶν πάλαι λυτήριον
1491χωροῖς ὰν είσω σὺν τάχει λόγων γὰρ ου
1492νῦν εστιν ἁγών, αλλὰ σῆς ψυχῆς πέρι
1493τί δ᾽ ες δόμους άγεις με πῶς, τόδ᾽ ει καλὸν
1494τοὔργον, σκότου δεῖ κοὐ πρόχειρος εῖ κτανεῖν;
1495μὴ τάσσε χώρει δ᾽ ένθαπερ κατέκτανες
1496πατέρα τὸν αμόν, ὡς ὰν εν ταὐτῷ θάνῃς
1497ῆ πᾶσ᾽ ανάγκη τήνδε τὴν στέγην ιδεῖν
1498τά τ᾽ όντα καὶ μέλλοντα Πελοπιδῶν κακά;
1499τὰ γοῦν σ᾽: εγώ σοι μάντις ειμὶ τῶνδ᾽ άκρος
1500αλλ᾽ ου πατρῴαν τὴν τέχνην εκόμπασας
1501πόλλ᾽ αντιφωνεῖς, ἡ δ᾽ ὁδὸς βραδύνεται αλλ᾽ ἕρφ᾽
1502 ὑφηγοῦ
1503σοὶ βαδιστέον πάρος.
1504ῆ μὴ φύγω σε;
1505μὴ μὲν οῦν καθ᾽ ἡδονὴν
1506θάνῃς: φυλάξαι δεῖ με τοῦτό σοι πικρόν. χρῆν δ᾽ ευθὺς εῖναι τήνδε τοῖς πᾶσιν δίκην,
1506ὅστις πέρα πράσσειν τι τῶν νόμων θέλει,
1507κτείνειν τὸ γὰρ πανοῦργον ουκ ὰν ῆν πολύ
1508ῶ σπέρμ᾽ Ατρέως, ὡς πολλὰ παθὸν
1509δι᾽ ελευθερίας μόλις εξῆλθες
1510τῇ νῦν ὁρμῇ τελεωθέν